خطا هاي رهبري هوشمند! سام جدي

آقاي علي خامنه اي, رهبر حکومت ديني ايران را بايد از جملهء رهبران رژيم هاي توتاليتر در جهان معاصر دانست که علي رغم ادعاي هوشمندي خويش, در بزنگاه هاي حساس عمر سياسي خود, از اشتبا هات مفرط و فاحشي برخوردار بوده و عکس العمل هاي وي در ارتباط با حوادث و رخداد هاي سياسي, که گهگاهي نيز در آنها دست داشته, بسيار ناشيانه بوده, بطوريکه در حد واندازه هاي يک رهبر حکومتي آنهم از نوع ديني, نمي نمايد. اشتباهاتي که کرارا باعث به زحمت افتادن دستگاه هاي زير مجموعهء خود نيز گرديده بطوريکه مسئولين مربوطه, در جهت پاک سازي تبعات اوامر ايشان, با دشواري هاي فراوان روبرو گرديده و سعي در پوشاندن و منطقي جلوه دادن بيانات ملوکانه کرده اند. نظاير آن در چند سالهء اخير به دفعات اتفاق افتاده و مردم نظاره گر آن بوده اند, که در ذيل به چند نمونه از آنها اشاره مي شود.

از جمله آنها جهت گيري وي در انتخابات سال 76 بود که اصرار و چانه زني هاي ايشان بر سر انتخاب اصلح , و در نهايت جانبداري عيان و آشکار از يکي از کانديداتور ها بر خلاف عرف عملکرد يک رهبر, وي را از حد و اندازه هاي يک رهبر کاريزماي ديني, به جايگاه رهبر يکي از جريانات انتخاباتي تنزل داد. مردم نيز با رايي که به جناح مخالف وي دادند, جوابي بس شکننده و ناگوار را پاسخ گفتند. جوابي که اثرات شوک حاصل از آن تا ماه ها بر جاي ماند و وي را به سکوتي واداشت که دير زماني از آن امتناع مي نمود. البته همانطور که ذکر گرديد, دستگاه هاي مربوطه براي ترميم آبروي بر باد رفته, سعي در توجيه اقدامات ايشان نمودند, از جمله صدا و سيما که شرکت ميليوني مردم را نتيجهء بيانات ايشان دانستند, که شايد چندان بي راه هم نگفته باشند!

از ديگر جهت گيري ها و واکنش هاي ملوکانه, سخنان ايشان در جريان قتل هاي زنجيره اي بود که آنرا توطئه اي از جانب صهيونيستها و کشور هاي ديگر قلمداد کرده بودند, اين ماجرا نيز بعد از مدت کوتاهي سر از بدنهء وزارت اطلاعات در آورد ومعلوم شد که طرحي کاملا خودي بوده, در جهت فرو نشاندن صداي روشن فکران و فعالين سياسي و ايجاد ترس و وحشت در بين مردم. در آن قضيه هم قوهء قضايي جهت روپوشاني ودرست جلوه دادن سخنان رهبر, دست به کار شکنجهء افراد دستگير شده جهت گرفتن اقراري منطبق با سخن رهبري بر آمد. که سر انجام خود شکنجه گران هم در پي شکايت و پي گيري مجلس, به زندان محکوم گرديده و جور اشتباه رهير را خود بدوش گرفتنتد.
تا رسيديم به انتخابات مجلس هفتم که بحق بايد آنرا يکي از شاهکار هاي رهبر دانست, حرکتي که مي توان آنرا شليک به جسد نيمه جان پيکرهء حکومتي دانست که عفونت آن تا اعماق وجودش رسوخ کرده. اصلاح طلبان مدت زماني را توانسته بودند براي ترميم اشتباهات گذشته, زماني را براي رژيم خريداري کنند ونيمه جاني به اين جسد بدهند.

اينان که بسان ويتريني مردم پسند جلو چشم جهانيان نمايان شده بودند, به ناگاه با نفشه اي پيش پا افتاده که زمان اجراي آن سالها سپري شده, از طرف رهبري و نهاد هاي زيربط روبرو شدند. در نتيجه چيزي قريب به 2/3 از آنهايي را که جزو حکومت بوده, اما به زبان امروزي تر و مقبول تر رفتار مي کردند را از بدنهء حکومت جدا کرده و به اپوزيسيوني فعال تبديل کردند. آنهم بدليل ولع و حرص تماميت خواهي و انحصار مطلق قدرت, با وجود اوضاع جديد منطقه و وضع اسفبار معيشتي و اجتماعي مردم و جوانان. تا اينجاي کار بايد به ايشان دست مريزاد گفت که حجت را بر همگان تمام ساخته و درستي راهي را که دير زماني, تندرو ترين مخالفين نظام در سالهاي گذشته نشانه رفته بودند, نتنها براي مردم که براي اصلاح طلبان نيز به اثبات رساند.

مورد ديگري که بايد بدان اشاره نمود و آنرا به اشتباهات رهبر افزود, استفادهء مکرر وي از اختيارات فراقانوني است که قانون اساسي به شکل جعل شده و نامشروع, به وي
تفويض نموده است. اين قبيل اختيارات سابقا در حکومت هاي اليگاريشي و قومي پيش بيني مي شد تا بدليل ضعف ساختار حکومتي موجود, در تنگنا ها بکار آمده و راه حلي شود براي بن بست هاي سياسي و درون قومي, نه خود بن بستي شود بر جرياني که مي تواند در حالت عادي به حرکت خود ادامه دهد و هزينه اي بمراتب کمتر داشته باشد. وي بدليل تنگ نظري و غلطيدن بسمت تند رو ترين جناح هاي نظام, در راستاي نيل به اهداف گروهي کوچک, بار ها از اين اختيارات غير قانوني و غير دموکراتيک که با خرد امروزي منافات دارد, استفاده کرده و نشان داده که از اصول اوليهء مديريتي از اين دست, بي اطلاع است. تا جايي که ديگر افراد زير مجموعهء خود نيز اعتباري بدان قائل نيستند. نشان آنرا مي توانيد در نامهء اخير نمايندگان مشاهده کنيد که وي را بروشني به چالش طلبيده اند.

بي تدبيري ايشان, کار را بجايي رسانده که وي را در دو راهي سقوط قرار داده و به مهر ه اي سوخته بدل کرده. يا بايد باز هم شدت عمل نشان دهد که در آن صورت منتظر پاسخهاي شديد تر باشد, يا مدارا کرده و اخلاق دموکراتيک پيشه کند که اگر اهل آن بود, زودتر از اينها از آن سراغ مي يافتيم. هر دو عکس العمل ياد شده به انحطاط و سقوط وي و دستگاه هاي زير مجموعه منتهي مي شود . اولي با هزينهء بيشتر و دومي البته با هزينه اي کمتر و شايد هم همراه با بخششي از طرف ملت- اگر دير نشده باشد-.
فرداي انتخابات ديد ني است, برخورد مردمي که جوابي به مانند گذشته خواهند داد وبا زباني متمدنانه و امروزي به حاکماني با افکارمتحجر و فسيل شده, خواهند گفت که خفقان و سانسوربزور اسلحه دير زمانيست که کاربري خود را از دست داده و تاريخ آن سپري شده, که اگر مي داشت تا کنون بايد جواب مي داد. رهبري هوشمند که بعد از جريان 18 تير , به کرات روي تلکس خبري اختصاصي خويش, ناسزا ها و شعار هاي تند جوانان و دانشجو يان را در کوچه و خيابان مي ديد ومي خواند, امروز صراحت بيان و انگشت اتهام نمايندگاني را مي بيند که زماني در رکاب وي بودند و بدليل تنگ نظري , با ارتکاب به خطايي ديگر, به بيرون از دايرهء حکومت رانده شده اند که جاي تشکر وقدر داني دارد!
تا فرداي انتخابات چه پيش آيد و آرزوي حکومتي يک دست به کجا انجامد, بايد منتظر ماند و با چشماني آگاه نظره گر بود, شايد به سکوتي ديگر از پي شکستي ديگر بيانجامد, يا شايد سکوتي ابدي را منجر شود, معلوم نيست, بايد منتطر ماند و ديد.