برگزاری مراسم جايزه حقوق بشر ايتاليا در ميرانو و بازتاب ممنوع الخروج شدن نسرين ستوده، مدرسه فمينيستی

مدرسه فمينيستی: روز جمعه ۲۲ آذرماه، مراسم اهدای جايزه بين المللی حقوق بشر ايتاليا به نسرين ستوده از سوی بنياد زودتيرول، در سال ۲۰۰۸ در شهر مرانو برگزار شد. در اين مراسم که ساعت ۱۰ و نيم شب ديروز برگزار شد ويدئوی سخنرانی نسرين ستوده پخش شد و سپس پيام کوتاهی از وی در مورد عدم حضورش در اين مراسم خوانده شد. [متن سخنرانی نسرين ستوده را می توانيد در اينجا بخوانيد.]

نسرين ستوده موفق نشد که در اين مراسم شرکت کند و به نيابت از او همسرش، رضا خندان و دختر کوچک اش، مهراوه خندان در اين مراسم شرکت و جايزه بين المللی حقوق بشر ايتاليا به نسرين ستوده را دريافت کردند.

نسرين ستوده از اعضاء کانون مدافعان حقوق بشر و از وکلاس کمپين يک ميليون امضاء برای قوانين تبعيض آميز عليه زنان است و در سال های اخير وکالت چندين نفر از فعالان امور زنان و حقوق بشر را بعهده داشته است.

روز چهارشنبه ۲۰ آذرماه ۱۳۸۷، ساعت هفت صبح هنگامی که نسرين ستوده، وکيل دادگستری و از وکلای سرشناس کمپين يک ميليون امضاء به همراه شوهر و دو فرزند خود راهی ايتاليا بود، در فرودگاه امام خمينی، ممنوع الخروج اعلام شد و پاسپورت وی نيز توسط ماموران امنيتی فرودگاه ضبط شد.

نسرين ستوده در مصاحبه با راديو آلمان نحوه ضبط پاسپورت و جلوگيری از خروج خود از کشور را غيرقانونی دانسته و می‌گويد در صدد است از عاملان صدور اين حکم و ديگر احکام ممنوع‌الخروجی موکلان خود شکايت کند.

او گفته است: «به من شماره‌ی يک پرونده داده شد و نه خود حکم قضايی. چون اين حکم تا به امروز نه به اداره‌ی گذرنامه ابلاغ شده بود و نه به من، تعجب مرا برانگيخت. چرا که کليه‌ی احکام و قرارهايی که توسط دادگاه صادر می‌شود، بعد از ابلاغ، قابليت اجرائی پيدا می‌کند. در اين صورت، حکم بايد هنگام عبور از بخش کنترل گذرنامه اجرا شود و نه بعد از عبور از آن. اين نشان می‌دهد که تا امروز هيچ حکمی به اداره‌ی گذرنامه ابلاغ نشده است. به من هم حکمی ابلاغ نشده بود و جای سوال اينجاست که چرا تمام اين ممنوعيت از خروج‌ها که در قالبی کاملا غيرقانونی صورت می‌گيرد، از طرف نهاد رياست‌جمهوری قابليت اجرائی پيدا می‌کند.»

همچنين نسرين ستوده در مصاحبه با راديو بی بی سی «به نقل از ماموران فرودگاه دليل ضبط گذرنامه خود را وجود پرونده ای عنوان کرد که نه ماه قبل و در زمانی که او همراه با منصوره شجاعی، يکی ديگر از فعالان حقوق زنان و موکل سرين ستوده قصد سفر به دوبی را داشت تشکيل شد. به گفته خانم ستوده در آن زمان اين دونفر قصد داشتند به دعوت برخی زنان ايرانی ساکن دوبی برای شرکت در مراسم روز جهانی زن از ايران خارج شوند اما از خروج اين دو نفر از کشور ممانعت شد.

نسرين ستوده در گفتگو با بی بی سی اتهام مربوط به آن پرونده را "ارتباط با خارجيان و ايرانيان مقيم خارج" برشمرد و متذکر شد که به موجب هيچ يک از قوانين ايران "چنين عنوان مجرمانه ای وجود ندارد."

در اين رابطه صبری نجفی که همکار افتخاری هيومن اينتر‌نشنال بوازانو که جايزه را به خانم ستوده می‌دهد در مورد ممنوع الخروج شدن نسرين ستوده به راديو زمانه گفته است: «قرار بود برنامه در شهر ميرانو به خاطر کارهايی که خانم ستوده برای دفاع از حقوق بشر و حقوق زنان و بچه‌ها انجام داه‌اند، برگزار شود. بچه‌هايی که زير ۱۸ سال خطايی انجام داده‌اند و آدمی کشته شده، به محض آن‌که به سن ۱۸ سالگی می‌رسند آن‌ها را اعدام می‌کنند. اين مسأله‌ای است که خانم ستوده خيلی اصرار دارند اتفاق نيفتد. مسأله‌ی بعدی، جنبش زنان ايران است که ايشان مجانی دفاع از تمام فعالين جنبش زنان را به عهده می‌گيرند. اين در ايران امروز خيلی مهم است. جنبش زنان جای خيلی بزرگی را پيدا کرده و دارد جلو می‌رود و نمی‌توان جلوی آن را گرفت.»

در همين رابطه عبدالفتاح سلطانی به راديو زمانه در مورد ممنوع الخروج کردن نسرين ستوده و ديگر افراد گفت: «مسوولين امر توجه داشته باشند که ممنوع‌الخروج کردن اشخاص، به نحوی و به نوعی نقض آشکار حقوق بشر تلقی می‌شود.»