شيرين عبادی آماج بيست و هفتم دسامبر خشونت طلبان، منصوره شجاعی، مدرسه فمينيستی

مدرسه فمينيستی: ۲۷ دسامبر آغاز حمله اسرائيل به غزه بود . ۲۷ دسامبر دو روز پس ازعيد تولد مسيح و مراسم استقبال مسيحيان جهان از جشن های سال نو مسيحی بود. ۲۷ دسامبر، شش روز پس از حمله به دفتر کانون مدافعان حقوق بشر، دو روز قبل از ورود ماموران امنيتی- مالياتی به دفتر شيرين عبادی، دوروزمانده به ماه محرم و دو روز قبل ازحمله افراد مهاجم در معيت پليس به منزل مسکونی شيرين عبادی بود...

اين تاثير پذيری و تعامل را می توان از بازخوردهای جهانی، بازتاب اخبار مربوط به ايران، پخش اخبار جهان در ميان عادی ترين و دورافتاده ترين اقشار مردم دريافت. اما نگاهی اجمالی برآنچه ازسوی دولت ها و نيز ازسوی ملت ها درايران و جهان اتفاق افتاد نشان از جانبداری پنهان و آشکار دولتمردان درسراسر جهان نسبت به ناقضان حقوق بشر و گيچ شدن ملت ها درمواجهه با اين رويدادها ست. و تمامی اين ها مصداقی است بر اينکه «صدای ملت ها قوی تر از صدای حکومت ها در دفاع از حقوق بشر است».

در ايران فعالان حقوق بشر و حاميان صلح و امنيت، ضمن محکوم کردن حمله اسرائيل بر نفی تمامی رفتار جنگ طلبانه و خشونت های نظامی و تسليحاتی پای فشردند. پس از بسته شدن دفتر کانون مدافعان حقوق بشر که جلسات شورای صلح و بسياری از کنفرانس های مطبوعاتی مربوط به فعاليت های برابری خواهانه زنان و کودکان نيز در آن برگزار می شد، اعضای اين کانون و به طور مشخص شيرين عبادی، همچنان با انجام مصاحبه ها، نوشتن مقالات و امضای بيانيه ها ی ضدجنگ و محکوم کردن حمله اسرائيل اينجا و آنجا به بيان ديدگاه های خويش پرداختند.

بيانيه ای نيز توسط بيش از ۵۰۰ تن از فعالان حقوق بشرو جامعه مدنی در اعتراض به بسته شدن اين کانون و حمايت از اعضای آن در همين ايام منتشر شد. درج گسترده اين خبر در سايت های مربوط به زنان ، تلاش ها ی مطبوعاتی همچون گزارش و مصاحبه و مقالات ، انعکاس خبر در سايت ها و رسانه های بين المللی با تاکيد بر منابع خبری داخلی ، مقدمه چينی برای تهيه بيانيه از سوی موکلان شيرين عبادی ، نظرخواهی و بحث برای چگونگی بيان اعتراض به عمل غير قانونی و غير انسانی حمله به دفتر و منزل شيرين عبادی و نيز پاسخ گويی به دوستانی که پيرو نظريه "موشک جواب موشک" در مقاله ها و سخنان خويش وی را به پاسخگويی به شيوه ديگری ترغيب می کنند از جمله فعاليت های معترضين نقض حقوق بشر و حقوق شهروندی بوده است.

جوانانی که در دامان جامعه مدنی درس دوری از خشونت را آموخته اند و صلح جويانه قد برافراشته اند به ارائه راهکارهايی عمومی درقالب عمل اجتماعی و با حضور گسترده ترفعالان حقوق بشر پرداخته اند وحتی پيشنهاد شستن نمادين و آب ريختن بر بی آبرويی نقش بسته بر در و ديوار خانه شيرين عبادی را دادند.

جامعه مدنی و روشنفکری ايران با اعتراض به وقايع غير انسانی در نوارغزه و حمله اسرائيل و نفی جنگ طلبی و خشونت، جرياناتی از اين دست را توطئه ای برای تحت الشعاع قراردادن مسائل داخلی کشورهايی می داند که در افکار عمومی جهان به عنوان ناقضان حقوق بشر شناخته شده اند و همزمانی اين دو جريان را نه تصادف که هشياری عاملان آن می داند.

تمامی اين وقايع در ايام سوگواری "محرم الحرام" اتفاق می افتدو مسلمانان اهل تشيع اين ماه را ماه دادخواهی از حکومت های ظلم پيشه می شناسند واين ايام از ديربازهمراه با مراسمی درتکفير عاملان ظلم و خشونت همراه بوده است . حلقه مفقوده اين معادله شايد اين باشد که حال اين انرژی خودجوش چگونه به نفع عاملان قدرت و حتی خشونت موجود سازماندهی شده است ؟ تنها يک راه وجوددارد وصل کردن مسائل ومشکلات جهانی و به ويژه حمله اسراييل به روشنفکران و فعالان حقوق بشر داخلی در ايام ماه محرم ... پس خيلی هم بی ربط نيست که ناگهان دراولين روزهای اين ماه عده ای جوان هيجان زده و انتقامجو شيرين عبادی را که جهانيان به عنوان نماد صلح و حقوق بشر می شناسند با اتهام حمايت از دولت های متجاوز و سرکوبگر مورد حمله قرار داده و خانه او را نه سنگباران که فحش باران می کنند و تابلوی وکالتش را لگد مال می کنند.

بی ترديد نسل من از پتانسيل اين انرژی خود جوش و آيينی در مقطع انقلاب برای محکوم کردن و براندازی رژيم گذشته داستا نها دارد والبته که بازماندگان نسل من فقط در ميان فعالان حقوق بشر ديده نمی شوند و افرادی از اين نسل در ميان برنامه ريزان و ناظران حکومتی نيزهستند و بی ترديد آنها نيز به رسم همه سياست پيشگان می دانند چگونه از اين پتانسيل استفاده کنند.

و اما آنچه در جهان در رويارويی با اين وقايع گذشت چه بود؟ مسيحيان سراسر جهان سرگرم تدارک آغاز سال نو و جشن ها و اعياد خويش بودند تعداد زيادی از نهادها و سازمان ها و کارکنان آنان به دليل ايام سال نو يا در مرخصی به سر می بردند ويا به علت پايان سال درانتظار تمديد قراردادهای کاری برای سال جديد بودند و شرايط تثبيت شده ای برای انجام بعضی از امور فوری و اضطراری را نداشتند . بنابراين شرايط تعطيلات و پايان سال از يک سو واعلام خاتمه آتش بس و حمله به اعراب نوارغزه از ديگر سو موجب شد که حمله به روشنفکران و فعالان اجتماعی در کشورهايی چون ايران تحت الشعاع قرارگيرد . هرچند که فعالان حقوق بشر و خبرنگاران و روزنامه نگاران متعهد ، چونان که انتظار ميرفت با صرف انرژی و تلاش بيش از حد در انجام تعهدات اجتماعی و حرفه ای خويش از پای ننشستند اما به هرحال درنحوه انعکاس اخبار سرکوب مدافعان برابری خواهی ، صلح و حقوق بشرداخلی تاثير گذاشت . و با اينکه افکار عمومی و حقوق بشری جهان معطوف اين جريان شد اما سياست گذاران و سياست مداران جهانی در بلوای ماجراهای اسرائيل و فلسطين موضع گيری موثر و جريان سازی را نسبت به شرايط فعالان اجتماعی و مدنی و مشکلاتی نداشته اند که آنان را در اين دوران گرفتار ساخته است.ونيز با وجود آن که دولت فرانسه سفير ايران را احضار کرد و رئيس سازمان ملل اعلام حمايت کرد و حتی سخنگوی وزارت خارجه امريکا هم موضع گيری کرد اما در شرايط پيچيده کنونی معلوم نيست که اينگونه اعلام مواضع حمايتی - اعتراضی تا چه حد موجب امنيت و يا به خطر افتادن امنيت شيرين عبادی و ديگر همکاران وی در جامعه مدنی ايران خواهد بود.

حمله به شيرين عبادی که نماد دفاع از حقوق بشر ، برابری خواهی و صلح است، تنها در زمانه ای بدين حد پرغوغا می توانست اتفاق افتد و اربابان جنگ و خشونت پيشه گان همواره در ميانه غوغاهايی اين چنين سودی کلان نصيب خود می کنند.

آری ايران را از جهان نمی توان جدا کرد و جهان را از ايران نيز. ۲۷ دسامبر آغاز حمله اسرائيل به نوارغزه ، آغاز ايام سوگواری ماه محرم و آغاز حمله و تعارض بيش از پيش آشکاروگستاخانه به فعالان حقوق بشر و جنبش های اجتماعی در ايران و به شيرين عبادی، نماد اين امر بود.