تشدید شرایط وخیم کارگران، پژواک حقوق بشر ایران

در سال های گذشته بخصوص در ۶ سال گذشته ،با بد شدن اوضاع معیشتی و کاری و رفاهی کارگران،فریاد های اعتراضی آنها اوج گرفته است . وحک.مت نه تنها به مطلبات آنها توجه نمی کند بلکه با خشونت و زندان و دادگاه سعی در کنترل کارگران داشته است .بیکاری در میان کارگران با بسته شدن کارخانه ها و واحدهای تولیدی به اوج خود رسیده است و به طور کلی مطلبق آمار رسمی کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی شمار بیکاران به ۱۲ میلیون نفر رسیده است . همچنین از اواخر دولت سید محمد خاتمی وزارت اطلاعات جدی با اعتراض های صنفی بر خورد کرده است و دولت احمدی نژاد این رویه را دنبال کرد . در ۲ سال گدشته برخورد با گارگران چنان شدت یافته است که در پی هر اعتراضی ، تعدادی از آنها باز داشت و راهی زندان می شوند . البته با فرا رسیدن اول ماه می روز جهانی کارگر نیز موج دیگر سرکوب اغاز گشته است .

کار گران در ابران از مهمترین حقی که باید داشته باشند محروم هستند و آن حق داشتن سندیکای کارگری است .سندیکاهایی که حق اعتصاب و یا اعتراضی نیز ندارند در حالی که در قانون اساسی ایران اصل ۲۶ تاکید شده است که احزاب ، جمعیت ها ،انجمن های سیاسی و صنفی و انجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شناخته شده آزادند مشروط بر اینکه اصول استقلال و آزادی و وحدت ملی و موازین جمهوری اسلامی را نقض نکنند . هیچ کس را نمی توان از شرکت در این انجمن ها منع کرد و یا به شرکت در یکی ار آنها وادار کرد . بنابراین اصل حق داشتن سندیکا را دارند اما مسولان جمهوری اسلامی در ۳۰ سال گذشته اجازه تشکیل سندیکا های مستقل کارگری را به وسیله دفتر سیاسی وزارت کشور صادر نکرده اند . و تنها خانه کارگر که یک تشکیلات نیمه دولتی است در این حوزه فعالیت میکند .

از سوی دیگر خط فقر در ایران ۸۵۰ هزار تومان است و کارگران بسیاری کمتر از این مبلغ دریافت می کنند و حداقل دستمزد در ایران ۲۷۵ هزار تومان معین شده در حالی که نرخ تورم ۲۰% است .و همین موضوع موجب اعتراض گسترده کارگران به وضع معیشتی اشان است . از سوی دیگر حقوق کارگران به تعویق افتاده است و از دریافت منظم اضافه کار ،پاداش ،محروم هستند . ۸۰%کارگران ایران در حال حاضر با قراردادهای موقت کار میکنند و خواستار لغو قراردادهای موقت هستند . همچنین کارگران خواستار تامین امنیت شغلی ،به رسمبت شناختن شغل های سخت و زیان بار ،تامین امنیت جانی در محیط کار ،عدم دریافت مالیات از حقوق و عیدی کارگران ،تاسیس تشکل های کارگری ،؛رفع برخوردهای پلیس با خواسته های کارگران و جلو گیری از تحت فشار قرار دادن فعالان کارگری هستند . اینکه حرمت انسانی و حقوق شهر وندی اشان نیز محترم شمرده شود .

به گزارش هفته نامه امیر کبیر در روز های گدشته ۹۰ نفراز کارگران عضو کمیته هماهمنگی کارگران باز داشت شده اند و این در حالی است که منصور اسانلو و ابراهیم مددی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در زندان به سر می برند و طبق حکم دادگاه انقلاب سنندج طبیب ملایی از اتحادیه آزاد کارگران به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است . همچنین برخی از اعضای سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه نیز با حکم یک سال زندان که ۶ ماه آن به حالت تعلیق در آمده روبرو هستند .