فتح پلی‌تکنيک به دست دانشجويان حامی کروبی، گزارش "اعتماد ملی" از درگيری های دانشگاه اميرکبير

دانشجويان با وجود مخالفت رئيس دانشگاه اميرکبير از کروبی استقبال کردند


اعتمادملی، زهره آشتيانی: درهای دانشگاه اميرکبير به سوی ياران دبستانی باز شد. ميله‌های دانشگاه شکست تا تمامی دانشجويان فارغ از ستاره‌های‌شان دوباره قدم به دانشگاه بگذارند. ديگر درهای دانشگاه بر روی دانشجويان بسته نبود و دانشجويان ممنوع‌الورود تنها ۱۳ روز مانده به پايان کار دولتی که اذعان می‌کردند از مهرورزی‌اش در اين چهار سال بی‌نصيب نبوده‌اند وارد دانشگاه شدند. به قول يکی از دانشجويان «عجب روزی بود»، روزی که نه‌تنها دانشجويان ممنوع‌الورود بلکه دانشجوی زندانی نيز به دانشگاه بازگشت، و اين مجيد توکلی بود که پس از تحمل حدود ۱۰۰ روز زندان، پس از آزادی به دانشگاه آمد تا در کنار آنها سرود يار دبستانی را زمزمه کند. خبر آزادی او هنگامی به دانشجويان رسيد که کروبی دانشگاه را ترک گفته بود و سعيد رضوی‌فقيه با دانشجويان سخن می‌گفت. او با ورودش دانشجويانی را به استقبالش فرا خواند که فرياد تغيير را سرداده و اين روز را به ياد ماندنی توصيف می‌کردند.

روزی که دانشگاه فرياد برآورد «هنوز زنده است». روزی که حرکت جنبش دانشجويی از ديگر دانشگاه‌های کشور به خيابان حافظ رسيد و دانشجويان در مقابل درهای بسته دانشگاه اميرکبير فرياد زدند «دانشجو می‌ميرد ذلت نمی‌پذيرد». روز نهم خرداد ۸۸، روزی که مهدی کروبی قدم به دانشگاه اميرکبير گذاشت. وعده ديدار با کروبی ساعت ۱۱ صبح و مقابل دانشگاه اميرکبير بود ولی بسياری از دو ساعت قبل زير پل حافظ تجمع کرده بودند و در انتظار آن بودند تا کروبی به جمعشان بپيوندند. آنها در حالی در انتظار مردی که او را حامی دانشجويان می‌ناميدند، بودند که حراست دانشگاه اعلام می‌کرد اين مراسم لغو شده و خواستار ترک محل از سوی دانشجويان بودند، چرا که شب گذشته‌اش رئيس دانشگاه اميرکبير پس از چندين روز ممانعت از برگزاری مراسم پرسش و پاسخ دانشجويان با کروبی، پيکی را به ستاد انتخابات کروبی فرستاد تا نامه موافقتش برای برگزاری اين مراسم در روز ۱۳ خرداد را اعلام کند، ولی دانشجويان اين تاخير و عقب‌نشينی رياست دانشگاه را برنتافتند و برگزاری مراسم در دانشگاه را حق قانونی خود دانسته و بدين‌تريب در همان تاريخ مقرر مقابل دانشگاه حاضر شدند، و البته اين مهدی کروبی بود که از اين به تعويق افتادن مراسم گله‌مند بود. ميهمانان اميرکبير پلاکاردهايی از جنس تغيير در دست داشتند که عکس دانشجويان زندانی روی آن نقش بسته بود. پلاکاردهايی که همه حرف جنبش دانشجويی بود، حرف کسانی که اعلام کردند «برای اينکه احمدی‌نژاد نيايد حاضر می‌شويم». درهای سبزرنگ و آهنين دانشگاه بسته بود و تعدادی از دانشجويان نيز در داخل حياط ايستاده بودند و ديگر دانشجويانی که پشت در و در خيابان ايستاده بودند را همراهی می‌کردند. حدود ساعت ۱۱ کروبی به حافظ رسيد، اما هنوز درهای دانشگاه بسته بود؛ البته کروبی تنها نبود بلکه او در کنار غلامحسين کرباسچی معاون اولش به ميان دانشجويانی رفت که يکصدا نام او را فرياد می‌زدند. پايه‌های پل حافظ می‌لرزيد از طنين فريادهای دانشجويانی که يکصدا می‌گفتند «کروبی باغيرت برس به داد ملت»؛ کروبی دانشجويان را به آرامش دعوت کرد و خطاب به حراست دانشگاه گفت که درها را باز کنند تا دانشجويان وارد شوند و با تعامل اين مراسم در آرامش برگزار شود. ولی به نظر می‌رسيد که بنابر دستور رياست دانشگاه حراست از بازگشايی در به روی دانشجويان منع شده بود. دانشجويان فرياد می‌زدند و با سر دادن شعارهايی خواستار ورودشان به دانشگاه بودند، کروبی آنها را به آرامش دعوت می‌کرد و حتی اعلام کرد که ما اينجا نيامده‌ايم که اينگونه برخورد کنيم بلکه با تعامل و گفت‌و‌گو موضوع را حل می‌کنيم و حتی اعلام کرد کسانی که آشوب می‌کنند از بچه‌های ما نيستند بلکه ما همواره با تعامل مسائل را حل می‌کنيم. اما ممانعت از ورود شيخ اصلاحات به دانشگاه اميرکبير فريادهای دانشجويان معترض را به همراه داشت، و دانشجويان به سمت در دانشگاه حرکت کردند و فشار جمعيت درهای دانشگاه را شکست و در سبز و بزرگ آهنين دانشگاه به روی مهدی کروبی و غلامحسين کرباسچی و حاميانشان باز شد. کروبی و کرباسچی قدم به حياط دانشگاه گذاشتند اما پس از آن حراست دانشگاه قصد داشت تا درهای دانشگاه را ببندد و از ورود دانشجويانی که قصد ورود به دانشگاه را داشتند ممانعت کند ولی ازدحام جمعيت به حدی بود که آنها نيز تسليم شدند و دانشجويان از روی ميله‌های شکسته دانشگاه می‌پريدند و قدم به حياط دانشگاه می‌گذاشتند تا پشت سر کانديدای مورد حمايت‌شان قرار گيرند و با شعارهای‌شان حمايت خود را از او اعلام کنند. کروبی و کرباسچی پيش می‌رفتند و دانشجويان نيز می‌گفتند «درود بر کروبی» و چنين او را هدايت می‌کردند. به مقابل دانشکده مهندسی‌شيمی رسيده بوديم، دانشجويان کروبی را به سمت دانشکده بردند تا دقايقی را استراحت کند. او وارد دانشکده شد و اين عکاسان و خبرنگاران بودند که تعقيبش می‌کردند و اجازه يافتند تا وارد راهروی دانشکده شوند، و بنابراين در به روی دانشجويان بسته شد تا اينکه کروبی دقايقی استراحت کند. در همين حال دانشجويان به سمت در آمده و با فشار خواستار بازگشايی در بودند تا بتوانند به مهدی کروبی بپيوندند. کروبی نتوانست اين شرايط را تحمل کند و شايد نگرانی‌اش از آسيب ديدن دانشجويان و ايجاد تنش او را به ميان دانشجويان برگرداند. در حالی که او از کلاس خارج شد تا به سمت حياط برود برخی از دانشجويان با شکستن شيشه‌های در ورودی دانشکده مهندسی قصد ورود به راهرو را داشتند که خروج کروبی مانع از ادامه چنين روندی شد. وقتی کروبی به ميان دانشجويان برگشت همه او را يکصدا تشويق می‌کردند، دانشجويان کروبی را به سمت مسجد دانشگاه اميرکبير هدايت کردند، تا به دليل ممانعت از حضورشان در سالن اين دانشگاه از تريبونی که شايد در خانه‌خدا در اختيارشان قرار می‌گيرد، مهدی‌کروبی بتواند با حاميانش صحبت کند. ابتدا صندلی آوردند و در وسط مسجد گذاشتند تا کروبی روی آن بنشيند ولی با پيشنهاد حاميانش روی منبر رفت و ايستاد تا با دانشجويان سخن گويد و اين درحالی بود که غلامحسين کرباسچی و سعيد رضوی‌فقيه در کنارش و الياس حضرتی پشت سرش و سعيد قندهاری و محمدباقر اسکويی مقابلش ايستاده بودند. او دانشجويان را به آرامش دعوت کرد و از آنها درخواست کرد تا بنشينند و شعارهای تند سر ندهند، او خطاب به دانشجويان گفت: به جای اينکه شعارهای تند سر دهيد عملگرا باشيد و عمل کنيد. کروبی قصد داشت تا سخن بگويد ولی بلندگو در اختيارش نمی‌گذاشتند. پس الياس حضرتی بی‌آنکه منتظر بلندگو بماند سخنانش را شروع کرد. وی گفت: ديگر ايرانی اجازه نمی‌دهد برای او تصميم بگيرند و اين بار با حضورش به دروغ و تظاهر «نه» می‌گويد. ملت ايران نيازمند رئيس‌جمهوری است که در شأن ملت ايران باشد و کروبی در شأن اين ملت است.
مهدی کروبی هم بدون آنکه در انتظار بلندگو بماند سخنانش را آغاز کرد واين درحالی بود که هرچه او بلند حرف می‌زد صدايش به دانشجويان نمی‌رسيد و دانشجويان فرياد می‌زدند «بلندگو، بلندگو». کروبی دقايقی را سعی کرد تا بدون آنکه بلندگويی در اختيار داشته باشد با دانشجويان حرف بزند و آنها را به آرامش دعوت کند و عزم قاطع او بود که بالاخره مسوولان دانشگاه را بر آن داشت تا بلندگويی در اختيارش قرار دهند. پس کروبی سخنانش را با گلايه‌ای آغاز کرد. وی از رياست اين دانشگاه گلايه داشت که تاکنون چند بار حضور وی در اين دانشگاه را به تأخير انداخته است و چنين گفت: «ما انتخاباتی را در پيش رو داريم و همواره در چارچوب قانون اساسی حرکت می‌کنيم، قرار بر آن بود که هفته قبل به اين دانشگاه بياييم ولی آن وعده به تأخير افتاد ولی اين درحالی است که امروز نيز برنامه‌ای قرار بود با حضور من برگزار شود. من هرکجا رفتم هميشه ضوابط را رعايت کرده‌ام. حتی هنگامی که به دانشگاه برخی از استان‌ها رفتم و شاهد اختلاف ميان دانشجويان بودم آنها را به وحدت دعوت کردم. من می‌دانم که در هرجا گرايش‌های متفاوتی وجود دارد در ميان اساتيد دانشگاه‌ها، دانشجويان و مسوولان دانشگاه‌ها گرايش‌های مختلفی وجود دارد که بنده با توجه به اينکه خودم گرايشی دارم برای همه گرايش‌های مختلف حرمت قائل می‌شوم و همواره هرجا که رفته‌ام با توجه به اينکه چه گرايش‌هايی وجود دارد ضوابط را رعايت کرده‌ام.» وی افزود: «اکنون من از رياست محترم اين دانشگاه نيز گله‌مند هستم چرا که همواره شيوه من بر تعامل بوده است ولی امروز به اينجا آمده‌ايم و بلندگويی در اختيار ما نيست تا حرف‌های قانونی و شرعی و با رعايت همه ضوابط عرض کنيم و دانشجويان را به حضور گسترده در انتخابات که خواست امام، شهدا و رهبری است دعوت کنيم و به آنها بگوييم که همه در کنار هم روز ۲۲خرداد در انتخابات شرکت کنند و هر کسی که رای بيشتری آورد او رئيس‌جمهور است و ما بايد از او حمايت کنيم.» در همين حال دانشجويان با فريادهای‌شان خواستار استعفای رئيس دانشگاه بودند که کروبی آنها را به آرامش دعوت کرد. کروبی تاکيد کرد: «هر چند که گله‌مند هستم ولی شنيدم برخی از اساتيد و نماينده محترم ولی‌فقيه اصرار داشته که اين برنامه انجام شود و من از آنها تشکر می‌کنم.» وی با اشاره به اينکه با توجه به فشرده بودن برنامه‌هايش فرصتی برای اينکه برنامه‌ای چند بار به تاخير بيفتد ندارد، گفت: «من سفرهای متعددی دارم وهر روز هم بايد بروم و شب برگردم و برنامه تلويزيونی هم دارم مکرر شب حرکت کرديم و صبح به تهران برگشته‌ايم و بنابراين وقت ما فشرده است و وقتی نيست که بخواهند برنامه‌ای را به تاخير بيندازند يا زمان تعيين کنند. البته ضمن گله باز هم تقدير و تشکر می‌کنم از همه و خدا را شکر که مجلس ما مجلس خوبی شد و البته مجلس مبارکی شد چراکه اين بحث‌ها را در خانه خدا و در مسجد دانشگاه می‌کنيم.» در اين حال دانشجويان فرياد زدند «وای بر اين دولت مردم فريب» که باز اين کروبی بود که از آنها خواست تا عليه کسی شعار ندهند. کروبی در ادامه تاکيد کرد که در دولت وی هيچ زندانی سياسی وجود نخواهد داشت گفت: «بايد بدانيد چنانچه مردم به من رای دهند و من رئيس‌جمهور شوم ضمن حرمت به دانشگاه‌ها و اساتيد و دانشجويان می‌گويم به ياری خدا فضايی در دانشگاه به وجود می‌آورم که همه در دانشگاه‌ها در عين تعامل و تفاهم به بحث با يکديگر بپردازند.» وی تاکيد کرد: «من معتقدم که بايد استقلال دانشگاه حفظ شود و روسای دانشگاه از سوی هيات‌های علمی تعيين شوند و فضايی را به وجود می‌آورم که همه دانشجويان با اساتيد رابطه خوبی داشته باشند. بنده نظارتی می‌کنم که بين دانشجو و اساتيد ضمن اينکه گرايش‌های متفاوتی وجود دارد ولی رفاقت و صميميت باشد و همه حرمت همديگر را نگه دارند. البته به‌طور طبيعی در يک جامعه آزاد و مستقل مسائلی وجود دارد و بنده چنانچه رئيس‌جمهور شوم از هرگونه انتقاد نسبت به خودم و زيرمجموعه‌ام استقبال می‌کنم و با منتقدانم حرف می‌زنم تا به نقطه واحدی برسيم و کاری می‌کنم که ديگر اين فضا وجود نداشته باشد.» درهمين حال دانشجويان معترض به سياست‌های دولت نهم شعارهايی را عليه اين دولت سر دادند که کروبی خطاب به اين دانشجويان گفت: «من خواهش می‌کنم که شعارهای تند ندهيد بلکه ما بايد عمل قاطع داشته باشيم. من خدا را گواه می‌گيرم که اين بحث سياسی نيست بلکه من اعتقاد دارم که به‌رغم اختلاف سليقه بايد حرمت همديگر را حفظ کنيم. سليقه‌ها متفاوت است ولی حرمت‌ها بايد حفظ شود من خودم شايد سال‌هاست که رابطه تشکيلاتی با برخی از دوستانم ندارم ولی همچنان رفاقت‌مان حفظ شده و حرمت همديگر را حفظ می‌کنيم.» اما اين دانشجويان بودند که باز عليه دولت شعار دادند و کروبی خطاب به آنها گفت: «اين شعارها را سر ندهيد و همواره بگوييد زنده‌باد مخالف من. زنده بودن همه را بخواهيد جز زنده نبودن دشمنان اسلام و بشريت.»
اما دانشجويان مطالبه‌ای داشتند که به خواست ثابت آنها در اين چند سال اخير تبديل شده است و آن آزادی دانشجويان سياسی بود. کروبی در واکنش به شعارهايی که از سوی آنها در اين‌باره سر داده می‌شد گفت: «ضمن اينکه من همواره مدافع تضارب و آزادی انديشه هستم ولی به فرزندان‌مان توصيه می‌کنم که خط قرمز و چارچوب‌های نظام را محفوظ بدارند ولی اين را می‌گويم که در دولت بنده هيچ زندانی سياسی‌ای وجود نخواهد داشت.» بنابراين دانشجويان يکصدا فرياد زدند: «حامی دانشجويان حمايتت می‌کنيم.»
وی از رايزنی‌هايش برای آزادی ديگر دانشجويان زندانی نيز خبر داد و گفت: «اکنون برای آزادی ديگر عزيزانی که در زندان هستند تلاش می‌کنم و اميدوارم که آنها نيز به زودی آزاد شوند که البته وعده‌ای در اين رابطه نيز داده شده است.» وی با ابراز تاسف از اينکه اکنون فرزند شهيدی در زندان است، گفت: «اکنون دانشجويی زندانی داريد که فرزند شهيد است اما اين دانشجو وقتی مادرش آمد و ماجرايی را گفت بی‌اختيار گريه کردم. اين مادر گفت که پدر اين بچه در ماجرای آزادسازی خرمشهر شهيد شده است و پس از شهادت پدرش خانواده اين شهيد قصد داشتند که اين بچه را از اين مادر بگيرند تا شايد اين مادر بتواند دوباره ازدواج کند ولی من با توجه به مسووليتی که داشتم مانع اين کار شدم و اکنون همين فرزند در زندان است. من با وزير محترم اطلاعات صحبت کردم و به ايشان گفتم که فرزند شهيدی در زندان است و شما فورا پيگيری کنيد تا اين بچه به زودی آزاد شود. اين برای ما مطلوب نيست که کارمان به جايی برسد که برای آزادسازی خرمشهر جشن پيروزی می‌گيرم و نوه‌هايمان هم جشن پيروزی می‌گيرند و به آن افتخار می‌کنيم ولی فرزند شهيد دهقان در زندان باشد.» کروبی در ادامه خطاب به دانشجويان گفت: «من خواهش می‌کنم آرام و مطمئن در انتخابات شرکت کنيد و حضور داشته باشيد و حرمت‌ها را حفظ و ضوابط را رعايت کنيد ما دنبال تغيير هستيم. بنابراين من اينجا می‌گويم کسانی که از وضع موجود راضی هستند بيايند پای صندوق و به همين مسوول محترم اين دولت رای بدهند ولی کسانی که ناراضی‌اند و تغيير می‌خواهند و از آمار و ارقام خبر دارند و تفاوت بين حرف‌های واقعی و کاذب را می‌دانند بيايند سر صندوق‌ها و به سليقه‌ای که قبول دارند رای دهند.» هنگامی که کروبی سخنانش را به پايان رساند ميان دانشجويان رفت و دانشجويان نيز يکصدا فرياد می‌زدند «کروبی خدانگهدار تو». پس از آنکه کروبی دانشگاه را ترک کرد سعيد رضوی‌فقيه سخنگوی ستاد انتخابات کروبی با دانشجويان صحبت کرد. هر چند که او ديگر بلندگويی در اختيار نداشت. وی خطاب به دانشجويان گفت: «اينک کروبی در قامت رهبر يک جنبش اجتماعی و سياسی حاضر شده است و راه را ادامه می‌دهد. امروز او در حد شخصيت رهبران انقلاب مشروطه حرکت می‌کند و هر کسی که تاريخ ايران را ورق بزند غيرممکن است که نام و تصوير او را نبيند.» وی افزود: «او سياست را زمينی می‌نگرد و با استدلال‌های فقهی و سياسی وارد عرصه نشده است.» به دنبال اين سخنان رضوی‌فقيه اين دانشجويان بودند که فرياد زدند «آزادی انديشه بی‌کروبی نميشه». مهدی عربشاهی دبير تحکيم وحدت نيز با اين دانشجويان سخنانی داشت. او گفت: «ديگر فرصت زيادی تا پايان سال‌های سخت برای دانشگاه باقی نمانده است و بايد شمارش معکوس را آغاز کنيم.» محمدباقر اسکويی از ستاد دانشجويی ستاد انتخابات کروبی نيز خطاب به دانشجويان گفت: «ما بايد در انتخابات حاضر شويم برای آنکه به دولتی که بدان معترضيم بگوييم نه» مراسم به پايان رسيد ولی اين حاميان کروبی موسوی بودند که به چالش و بحث با يکديگر می‌پرداختند، هر يک تلاش داشتند تا به اثبات صلاحيت‌های کانديدای خود بپردازند. در همين حال دانشجويان با سر دادن سرود يار دبستانی در حالی که شعارهايی را در حمايت از کروبی سر می‌دادند و تصوير بزرگی از او را مقابلشان گرفته بودند از دانشگاه خارج شدند تا اين روز به‌يادماندنی به پايان برسد. پس از اين مراسم سيدسعيد چوبداری قائم‌مقام کميته تشکل‌های دانشجويی و عضو شورای مرکزی ستاد حاميان کروبی در دانشگاه پلی‌تکنيک نيز طی يادداشی از همراهی حاضران در اين مراسم تشکر کرد. وی در اين متن آورده است: «امروز دانشجويان پلی‌تکنيک تهران، همانطوری که پيش‌بينی می‌شد از يار صديق امام مهدی کروبی استقبالی پرشکوه انجام دادند و حماسه‌ای آفريدند که ساليان سال از صفحه تاريخ کشور پاک نخواهد شد. از همه گروه‌های ستادی، معاونت دانشجويی، ‌يار دبستانی، حقوق شهروندی، ‌دفتر تحکيم وحدت که ما را در اين حماسه ياری کردند تشکر می‌کنم.» همچنين مهدی عبدالوند رئيس کميته تشکل‌های دانشجويی نيز از همه دانشجويان به ويژه تشکل‌های دانشجويی پلی‌تکنيک برای برگزاری اين مراسم قدردانی کرده است.