عماد افروغ: چرا احمدی‌نژاد برای ۴ سال آينده هيچ ‌برنامه‌ای ارائه نمی‌کند؟ اعتماد ملی

عماد افروغ، نماينده دوره هفتم مجلس: ظاهرا رئيس دولت معتقد است در چهار سال گذشته برنامه‌های دقيقی ارائه کرده است که ‌ظرفيت کار برای ۸ سال را دارند و تعداد طرح‌هايی هم که به لايحه تبديل شده‌اند برای يک دور رياست‌جمهوری ديگر کفايت می‌کند. اما سوال من اين است که چرا چهار سال پيش به‌رغم شعار مبارزه با فساد هيچ‌مبارزه‌ای از سوی دولت ايشان برای مبارزه با فساد رخ نداد، ايشان در آن زمان هم بدون اينکه برنامه‌ای داشته باشند تنها شعار دادند و نه از نظر فردی و نه ساختاری شاهد حرکتی از سوی رئيس‌جمهور و اطرافيان‌شان نبوديم.

در اين دوره هم بدون اينکه برنامه‌ای ارائه کنند همچنان شعار می‌دهند. تنها کافی است بگويند در اين چهار سال چند پرونده فساد اقتصادی به قوه‌قضائيه ارائه داده‌اند تا موضوع ثابت شود. در اين ميان وقتی بحث فساد اقتصادی مطرح می‌شود فقط و فقط نام شهرام جزايری را مطرح می‌کنند.

امير محبيان، موسس حزب نوانديشان ايران اسلامی: برداشت شخصی من بر اين اساس است که وقتی فردی يک دوره به عنوان رئيس‌جمهور يک کشور انتخاب می‌شود، در بيشتر موارد برنامه‌های دور اول خود را در دوره دوم رياست‌جمهوری هم پی‌می‌گيرد و سعی می‌کند اين برنامه‌ها را تام و تمام در سطح کشور اجرا کند. محمود احمدی‌نژاد هم بر همين اساس پيش می‌رود و ارائه برنامه جديد در حالی که او چهار سال پيش اولويت‌های اصلی دولت‌اش را اعلام کرده است، ضروری به نظر می‌رسد. محمود احمد‌ی‌نژاد چهار سال پيش اعلام کرد پياده کردن گفتمان عدالت در جامعه، مبارزه با مفاسد اقتصادی و احقاق حقوق طبقات پايين جامعه از اولويت‌های او خواهد بود، در اين چهار سال نيز تلاش او و دولتش بيش از هر چيز پياده کردن اين مبانی در جامعه ايران بود، اما هنوز اين برنامه‌ها به نتيجه نهايی نرسيده‌اند و او و همراهانش سعی دارند اين برنامه‌ها را در جامعه ايران نهادينه کنند.

مسعود سلطانی‌فر عضو شورای مرکزی حزب اعتمادملی: عدم اعلام برنامه از سوی دولت نهم پديده جديدی نيست، دولت محمود احمدی‌نژاد در دور قبل هم تنها يک‌سری شعار کلی را مطرح کرد و شاهد ارائه برنامه مکتوبی از سوی احمدی‌نژاد نبوديم. در همين راستا هم دولت نهم هرگز در هيچ يک از روزهای کاری‌اش از برنامه مدون و مکتوبی تبعيت نکرد، تنها براساس يک‌سری بررسی‌های محدود سياست‌های خود را به اجرا درآورد که نتيجه آن هم ايجاد ناهماهنگی‌های بسيار در زمينه‌های گوناگون از جمله در زمينه اقتصاد بود. از سوی ديگر تيم دولت احمدی‌نژاد تيم بسيار ضعيفی بود که تجربه کارها و برنامه‌ريزی‌های کلان را نداشت، هرچند اين تيم ضعيف، در سال‌ها اول کار خود، با جذب وزرای دولت‌های پيشين سعی در انتقاد از تجربيات آنها داشت، اما اين افراد باتجربه، يعنی چهره‌هايی همچون «ابراهيم شيبانی»، «داوود دانش‌جعفری» هم نتوانستند با شتاب‌زدگی و بی‌برنامگی اين دولت کنار بيايند.