بيانيه مشترک چهار حزب و سازمان سياسی در باره انتخابات

با رويگردانی از حوزه‌های رای‌، انتخابات حکومتی را به شکست کشانيم!

دهمين دوره انتخابات رياست جمهوری اسلامی نيز همانند انتخابات دوره های قبل در جمهوری اسلامی، آزاد و دمکراتيک نيست. انتخابات در جمهوری اسلامی، انتخابی بين کارگزاران حکومت است که معتقد به مذهب شيعه دوازده امامی، مطيع ولی فقيه و ملزم به مبانی تلفيق دين و دولت هستند. دراين انتخابات نيز، چهار چهره شناخته شده حکومت که سال‌ها مسئوليت‌های اجرايی مهمی در حکومت اسلامی داشته‌اند، به عنوان کانديدای رياست جمهوری در اين دوره معرفی شده‌اند.

اين انتخابات، در شرائطی برگزار می‌شود که بحرانهای همه جانبه‌ اقتصادی ،سياسی واجتماعی، و به ويژه بحران پرونده هسته‌ای ،تحريم های اقتصادی و تنش در مناسبات بين‌المللی ، بيش از پيش تأثيرات و تبعات زيان بار وويران کننده خود را بر کار و زندگی و آينده اکثريت توده‌های مردم برجای می‌گذارند. دولت احمدی نژاد نه تنها زندگی روزمره را با دشواری فراوان روبرو کرده، بلکه بخش بيشتری از مردم را به زير خط فقر کشانده است و نارضايتی به شکل وسيعی در ميان قشرهای جامعه گسترده شده است. شکاف‌های طبقاتی عميق تر، تبعيضات اجتماعی، جنسی، فرهنگی، مذهبی، نقض آشکار حقوق مردم و مليتها شديدتر، و تحديد آزادی‌ها و فشارهای استبداد مذهبی بيشتر شده است. حکومت با تشديد سرکوب‌ها و بگير و ببندهای مداوم، تلاش می‌کند تا صدای نارضايتی مردم را خاموش کرده و آنها را به تمکين وادارد.

عليرغم تشديد سرکوب ها، جنبش‌های اعتراضی اقشار و طبقات مختلف مردم رشد کرده و جنبش‌های زنان، کارگران، مليت‌های تحت ستم، معلمان، دانشجويان و ديگر قشرهای جامعه با طرح خواست‌های خود و تاکيد بر پيوند و حمايت از يکديگر، رژيم را به چالش کشيده و شکاف‌های درون حکومتی را عميق‌تر ساخته‌اند.

موضوع روابط ومناسبات ميان ايران و امريکا، بدنبال انتخاب اوباما به رياست جمهوری اين کشور، عاملی شده تا شکاف بين جناح‌های حکومت تشديد شده و در اين دور انتخابات، در کنار «اصولگرايان» و «اصلاح طلبان»، «اصولگرای اصلاح طلب» و« اصلاح طلب اصولگرا» هم بوجود آيند. انتخابات دهمين دور رياست جمهوری، عرصه نزاع جناح های رژيم برای کسب و تقسيم قدرت بين «خودی»ها و مشروعيت تراشی برای حکومت از طريق صندوق‌های رای می‌باشد. اگر چه خود اين کانديداها بهتر از هر کس ديگر می‌دانند که تا چه حد در جمهوری اسلامی،« ارگان‌های انتخابی » حوزه عمل محدودی داشته و در عمل قدرت اصلی در دست ارگان‌های غير انتخابی است.
جمهوری اسلامی به رای مردم باور ندارد و تنها می‌کوشد تا با رای مردم به رژيم خود مشروعيت بخشد. برای حکومت اسلامی فقط ميزان شرکت مردم مهم است و نه نتيجه انتخابات، چرا که نتيجه را خود از پيش و به صورت کنترل شده، هدايت می‌کند. کانديداهايی که پس از عبور از صافی شورای نگهبان به صف اول مسابقه انتخابات می‌رسند، از «خودی»ها هستند و در نهايت هم نقش آنها غالبا در حد «تدارکاتچی» و مجری "حکم حکومتی" باقی خواهد ماند.
حضور در پای صندوق‌های رای جمهوری اسلامی، خواست همه جناح ها و وابستگان حکومت بوده و تنها به سود رژيم حاکم است.

هم ميهنان گرامی
شرايط برگزاری يک انتخابات آزاد و دمکراتيک در جمهوری اسلامی وجود ندارد و شرکت شما در اين انتخابات و رای شما، تاثير تعيين‌کننده‌ای در شرايط زندگی شما نخواهد داشت. کانديداهای منتخب حکومت چنين تبليغ می‌کنند که گويا با جلوس آنان به صندلی رياست جمهوری، تحولی کيفی در جامعه رخ خواهد داد، که تاراج و چپاول ثروت های ملی خاتمه خواهد يافت، که همه مردم از اين ثروت ها بهره‌مند خواهند شد، که آزادی و حقوق اوليه انسانی هر فرد ايرانی تامين خواهد شد، ... . در طول سی سال گذشته، خود شما به تجربه دريافته‌ايد که تا چه حد اين تبليغات بی‌پايه و فريبکارانه بوده است. اين فکر که با تغيير چهره‌ها در صندلی رياست جمهوری، تحولی در جامعه رخ خواهد داد، توهمی بيش نيست. رای «مفيد» و«مصلحتی» در جمهوری اسلامی فايده‌ای ندارد و تنها در خدمت پر کردن صندوق‌های رای و مشروعيت بخشيدن به حکومت است.

با تحريم انتخابات و عدم حضور در پای صندوقهای رای، اين تلاش رژيم را خنثی کنيم و اجازه ندهيم که جمهوری اسلامی باری ديگر رای مردم را در انظار جهانيان، خرج مشروعيت بخشيدن به نظام استبدادی خود کند و در داخل کشور از آن برای ارعاب و فريبکاری استفاده نمايد. خلوت نگهداشتن حوزه‌های رای‌گيری و خالی گذاشتن صندوق‌های رای، به سود آزادی و به سود حاکميت مردم و به زيان استبداد است.
ترديدی نبايد داشت که مبارزه مستقل مردم و رشد و پايگيری جنبش‌های مردمی با تکيه بر خواسته‌های حق‌طلبانه شان، مهمترين عرصه مبارزه با رژيم است. عدم شرکت در بازی‌های سياسی اين رژيم، که تنها خود از آن بهره می‌برد و بايکوت انتخابات فرمايشی، راهی است که پايه‌های رژيم اسلامی را سست کرده و اجازه خواهد داد تا سرانجام آلترناتيوی مردمی در برابر حکومت قد برافرازد.
ما همه نيروهای چپ ،مترقی و آزادی خواه را دعوت ميکنيم تا با تحريم فعال اين نمايش انتخاباتی، تلاش برای برآمد صف مستقل ،اپوزيسيون چپ ودموکرات را گسترش دهند
ما از همه مردم، زنان، جوانان، کارگران، دانشجوبان، معلمان، و همه کسانی که دل درگرو آزادی و دمکراسی دارند، دعوت می کنيم تا با رای «نه» به کليت رژيم حاکم، با تقويت و تحکيم پيوندها و صفوف متحد خويش و گسترش هر چه بيشتر جنبشهای اجتماعی، ايستادگی و مبارزه برای تحقق خواستها و مطالبات آزاديخواهانه و عدالت‌طلبانه خود را گسترش دهند.

حزب دمکرات کردستان ايران،
حزب کومه‌له کردستان ايران،
سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران،
شورای موقت سوسياليستهای چپ ايران
۱۹ خرداد ۱٣٨٨ - ۹ ژوئن ۲۰۰۹