چهاردهمين بيانيه خانواده زندانيان سياسی: ما آزادی فرزندانمان را می خواهيم!

بسم رب المظلومين
يازينب يازينب

ما خانواده های زندانيان سياسی روزهای سختی را می گذرانيم. روزهای بلاتکليفی و پريشانی. روزهای بيماری خودمان، فرزندانمان و آسيب پذيری های ناشی از آلام روحی فراوانی که طی اين حدود چهارماه و نيم هجوم و بی خبری و داغ شدن بازار شايعات و سهل انگاريها در سامان دادن به بی قانونی ها و يا اصرار بر دامان زدن به اين التهابات و بی توجهی به درخواست های حقوقی ما و عزيزانمان، برايمان فراهم شده است. ما هم پای عزيزان دربندمان از همه اين بی عدالتی ها رنج می کشيم و منتظر بيداری و اقدامات فوری مدعيان حقوق بشر اسلامی هستيم تا عذر خطاها را بخواهند و جبران مافات کنند. و تا آن زمان برای استقامت و پايداری خودمان و عزيزانمان از درگاه حضرت حق استعانت می جوييم و از مردم مومن و آگاهمان همچون گذشته، طلب دعای خير داريم.

درد و رنج خانواده زندانی سياسی را تنها کسانی به واقع درک می کنند که خود شرايط مشابه را تجربه کرده باشند و در ميان مسئولين فعلی اين عده کم شمار نيستند. هرچند انتظار ما اين بوده و هست که لااقل شاهد ابراز هم دردی آنان باشيم اما انگار جز عده محدودی اهل مروت و وفا الباقی مصلحت نديشی پيشه کرده اند. اما هم دلی و همراهی هم وطنان عزيز و مهربان و مراجع بزرگواری که مستقيم و غيرمستقيم پيام های مهرآميزشان موجب قوت قلب ما بوده و هست و بزرگان و انديشمندان و آزادگان همراه دراحزاب و گروه ها و اصناف گوناگون که هم دردی هايشان پشتيبانمان بوده است، ما را در راه حقمان استوارتر کرده است.

اينک که هنوز همه وکلای تعيينی موفق به ديدار با موکلينشان و قرائت پرونده های آنان نشده اند و نوعی بازدارندگی مرموز و غيرشفاف اين حق قانونی و ابزار حقوقی را از بی گناهان دربند سلب نموده است و تأخير در وعده آزادی عزيزانی که پيش تر ها خانواده هايشان منتظر رهايی شان بوده اند و اين خلف وعده های مکرر موجب دست يازيدن به شيوه های نامتعارف چون اعتصاب غذا توسط آنان شده است، بر خود واجب می دانيم که بار ديگر با تجمعی آرام و اين بار در مقابل خانه خودمان، خانه ملت که بيش از يکصد سال پيش پدران و مادرانمان برای مقابله با ظلم زورمداران، تمنای آن کردند و با پيروزی نهضت مشروطيت بدان دست يافتند، صدای اعتراضمان را به وضعيت موجود به نمايندگان مردم می رسانيم. با اين اميد که استقلال قوا بهانه ای برای عدم پاسخگويی مسئولين قوه قضائيه به سوالات پی در پی ما نباشد.

ما آزادی فرزندانمان را می خواهيم. آزادی همسرانمان را. آزادی پدران و مادرانمان را. يک روز جدايی از آن ها حقی است که مسئولين نظام اسلامی از ما سلب کرده اند و ما اين حق مسلم خود را تنها موکول به آخرت نمی کنيم که دين اسلام، دين خاتم، پاسخ گوی حق و نياز امروز است و ما نياز امروزمان را همين امروز مطالبه می کنيم. فردا خانواده های زندانيان سياسی مقابل بهارستان گرد هم می آيند و بی صدا فرياد می کنند که : «گرمی را در آغاز اين فصل سرد به خانه هايمان بازگردانيد»