کمپين يک ميليون امضا پس از جنبش سبز، فروغ سميع نيا، تغيير برای برابری

تغيير برای برابری - حوادث پس از انتخابات در ايران و شروع اعتراضات مردمی که منجر به جنبش عظيم توده مردم گرديد نقطه عطفی در تاريخ سی ساله پس از انقلاب ۵۷ ايران به شمار ميرود که پس از آن اعتراضات مردمی از جنبش های اجتماعی گرفته تا هنر و ادبيات متحول گرديد.

کمپين يک ميليون امضا که در اين سالها فعاليت گسترده ای داشته است نيز پس از جنبش سبز دستخوش تحولاتی شد . عليرغم اينکه کنشگران کمپين بيان کرده اند که جنبش سبز ساختار شبکه ای و افقی خود رو وامدار کمپين يک ميليون امضاست و فعالين کمپين نيز در اعتراضات کنار مردم ايستاده اند اما طرح مطالبات زنان و ادامه روند فعاليت کمپين خود مسئله ای است که خارج از بحث جنبش سبز وجود داشته و دارد و می تواند در جنبش سبز حل شود يا در بستر آن تنومند گردد.

در اين رابطه، در مسير تدوام فعاليت جمع آوری يک ميليون امضاء، سوالاتی نظری اذهان روشنفکرانه را به خود مشغول کرده است :

۱- پس از اعتراضات مردمی و سرکوب گسترده حکومت فضای رعب و وحشتی در جامعه حکمفرماست آيا اين مسئله فضا را برای هر گونه فعاليتی دشوار می کند ؟

۲- مردم مطالبات گسترده ای را در طول چند ماه اعتراض مطرح کرده اند که پس از هر سرکوب اين مطالبات شکل راديکال تری پيدا کرده است وآيا اکنون مطالبات حداقلی کمپين٬ ارضا کننده مردم خواهد بود؟

۳- در مناظرات انتخاباتی و حوادث پس از آن مردم متوجه وارونه نشان دادن حقايق از طرف دولت شدند و تقلب در انتخابات نيز به فضای عدم اعتماد بين مردم و حاکميت دامن زد .آيا امروز مردم خواهند پذيرفت که اعتراض آنها برای تغيير قوانين به مجلس و دولتی داده شود که خود در شعارهايشان آن را دروغگو ناميده اند؟

پاسخگويی به اين سوالات و پرسش هايی مشابه، نيازی ضروری است که برای ادامه فعاليت کمپين احساس می شود. اما پاسخ اين سوالات در اوراق کتابها پيدا نمی شود بلکه برای کشف آنها بايد به ميان مردم کوچه و خيابان رفت .

تجربه جمع آوری امضا گروهی از فعالين درمناطق و محافل مختلف نشان داده است که سرکوب حکومت نه تنها در اکثريت مردم ترس و وحشتی بوجود نياورده که اعتماد به نفس بالايی به مردم برای تغيير داده است يعنی همان چيزی که جنبش های اجتماعی در طی اين سالها به دنبال آن بوده اند . در حقيقت سرکوب ها در اين پروسه تاثير معکوس داشته است . افراد زيادی که برای جمع آوری امضا داوطلب شده اند نشان می دهد که مردم از اينکه بتوانند در اين تغيير سهيم باشند استقبال می کنند و از اينکه به شبکه ای گسترده وصل شود ابراز رضايت دارند .

مطالبات کمپين هرچند حداقلی است و فعالان کمپين اعلام کرده اند که کف مطالبات زنان است؛ اما از آنجايی که همين مطلبات حداقلی هنوز به دست نيامده است، لذا شايسته نيست که با طرح شعارهای جديد مطالباتی که سال ها پيگيری شده را رها کنيم..»

کمپين يک ميليون امضا فضايی را در اختيار کنشگران قرار داده است و سطح ارتباطاتی را فراهم ساخته که فعالين می توانند از اين فضا بهره جويند و فعاليتهايی غير از کمپين را برای ارتقاء توانمنديهای زنان فراهم آورند که همواره کنشگران به دنبال آن بوده اند و فعاليت کمپين تنها به جمع آوری امضا محدود نبوده است .

حضور چشمگير زنان در جريان اعتراضات خيابانی چهره جديدی از زن را به جامعه نشان داد . زنان که طی سالهای پس از انقلاب مورد خشونت قرار گرفته بودند و در سالهای اخير نيز توسط گشت ارشاد سرکوب می شدند به دليل اينکه تعداد زيادی از زنان به خاطر گشت ارشاد دستگيری را تجربه کرده بودند و ترس از بازداشت شدن برايشان شکسته بود. آنان در جريان راهپيمايی با ايستادگی و شهامت بيشتری حاضر می شدند . با اين تحليل که زنان شجاعانه برای رسيدن به آزادی تلاش کرده اند عده زيادی از مردم آنها را مستحق برابری با مردان دانسته اند و حاضر به امضای بيانيه در جهت ارتقای مقام زنان می شوند.

البته تعدادی نيز به خاطر ترس و ياس فضای پس از انتخابات از امضا کردن سر باز زده اند اما تعدادشان زياد نيست و در مقابل جمع مشتاق ديگر کمرنگ به نظر ميرسند. اين فضای ترس نيز با فعاليت فعالين جنبش های اجتماعی می تواند درهم شکسته شود. در واقع پس از اعتراضات خيابانی قبح و ترس زندان رفتن شکسته است پس از عيان شدن انواع شکنجه های حکومت ٬ مردم ديگر از شکنجه راحت صحبت می کنند . اوين ديگر قلعه ای نيست که فقط افراد خاص در آن وارد شوند بلکه مکانی است که عامه مردم را در خود جای داده است . امروزه وقتی با مردم هم صحبت شوی اميد به تغيير را می توان در حرف هايشان عيان ديد.

مجامع روشنفکرانه تنها جمع هايی هستند که صرفا به خاطر تحليل های فوق حاضر به امضای بيانيه کمپين نمی شوند. و علت اين مسئله دور بودن روشنفکران از توده مردم است. مسئله ای که کمپين همواره بر آن تاکيد داشته گفتگو با مردم است که علاوه بر عمومی کردن مطالبات برابری خواهانه٬ سعی در شنيدن حرف مردم و واقعی تصميم گرفتن داشت. امروز نيز بايد با همين شيوه نسبت به کمپين تصميم گرفت باز هم بايد ميان توده مردم رفت و پيشاپيش از جانب آنها تصميمی اتخاذ نکرد.

تضعيف اين شبکه گسترده (کمپين يک ميليون امضا ) ضربه بزرگی را به جنبش های اجتماعی وارد می کند و در مقابل ٬قعاليت قوی و محکم کمپين اميدی برای تغيير است . زير ا جمع های ديگری از ارتباطات ميان کمپين سربرآورده اند که در جنبش سبزنيز موثر بوده اند .همچنين ارتباط تهران با شهرستانها که قبلا از طريق دانشگاهها بود امروز توسط کمپين نيز صورت می گيردو در واقع کمپين جنبش های مردمی در شهرستانها را به پايتخت متصل کرده است .

کمپين بايد بتواند جای خود را در اين جنبش بزرگ مردمی حفظ کند و تا رسيدن به مطالبات خود درهر برهه زمانی و با هر آرايش حکومتی از پای نايستد. به خصوص در اين فضا که متوقف شدن کمپين توقف خواست نيمی از جمعيت ايران و ادامه فعاليت آن کمک به جنبش ها و تغيير درايران است .