صد روزگی‌ات قبول، به مناسبت صدمین روز بازداشت عماد بهاور، مريم شفيعی‌مقدم

صد روز و پنجاه روز و نبودن های از قبل از انتخابات شروع شده.

عمریست که اسیری؛ بند این کشور، بند عقاید، بند ایرانی بودن و چراها و تنها چیزی که ترا در بند نکرد همان زندان است.

و امروز هم که اینگونه است و همه ما شرمنده ایم که چرا نمیفهمندتان وچرا زر نمی گیرندتان و آن روز که دیگر دیر شده حتما میفهمند، روزی که بندها گسسته شود و نقشه ها بر ملا شود...

می دانی که با کودکان کار می کنم، مردان و زنان نسل آینده، امروز شاگردانی دارم که شغل آینده خود را فعال سیاسی می گویند، گرچه نه من از نقاشی پا فراتر گذاشته ام، نه خانواده از شنیدن این شغل خوشحال شدند، اما در این یک سال چه به آنها گذشته و چه خوب می فهمند و جزء آرزوهاشان است مثل تو بودن.

کودکانی که جوانان فردایند همان راهی را خواهند رفت که جوانان امروز رفته اند و آن زمان زیاد دور نیست.