سخنی با احمد منتظری، حسین خدایی

جناب احمد منتظری

با سلام، در خصوص نامه دیر هنگامتان به رهبر نظام جمهوری اسلامی نکاتی از موضع شگفتی و انتفاد از نگاه در این نامه را بعرضتان می رسانم.
درست یا غلط شما و دیگرانی با موقعیت مشابه بلحاظ جایگاه پدرهمواره به نام فرزند .... خوانده می شوید بنابر این برای احتناب از برداشت مسرفانه از این جایگاه موروثی و مادامی که خود به عنوان یک شخصیت حقیقی معرفی نمی شوید بایستی بسیار هشیار باشید.

در نامه تان با تذکار اینکه " تا دیر نشده است " به رهبر رهنمود داده اید که درجمع نخبگان خودی علیرغم اختلافات بنشینند و برای برون رفت از بن بست موجود به اجماعی برسند. پرسش من اینست که نگرانی تان " از تا دیر نشده است " برای چه کسی و چه جریانی است ؟

آیا نگران مردم هستید که در تداوم مقاومتشان ممکن است به حقوق واقعی خود به آزادی و مشارکت در سرنوشت خویش دست پیدا کنند ؟ یا شما هم نگران نظام هستید؟ یا اینکه معتقدید اگر این شرایط تداوم یابد هر دو سوهم مردم و هم نظام آسیبی می بینند. برای خواننده ای مانند من بخوبی ریشه نگرانی شما در این یادداشت روشن نبود.

از حضرتعالی پرسش دیگری دارم که آیا اگر مرحوم آیه اله منتظری در قید حیات بودند با این محتوی از نامه شما موافق بودند . بخاطر بسپارید که هنوز شما را فرزند آیه اله منظری می نامند پس پدرشما حق دارد از نوع نگارش نامه شما رضایت داشته باشد.

تا آنجا که بخاطر دارم عنصر مردم در تمامی مواضع اعلام شده مرحوم آیه اله منتظری برجسته ترین محور بود و در اخرین اظهار نظراتشان با تشبیه وضع موجود به مصداق های تلخ تاریخی گذشته ادامه این شرایط را به صلاح جامعه نمی دانستند.

در شگفتم که شما د ر این نامه از موضع خیر خواهی برای مدیریت موجود و حذف عنصر مردم هشدار داده اید تا شرایط حال از تعادل خارج نشود . شما از پایان یافتن فضایی اظهار نگرانی کرده اید که تحت آن از جمله پدر بزرگوارتان سال های زیادی در حصر خانگی بودند و نه تنها در جایگاه یک مرجع عالیقدر بلکه به عنوان یک شهروند عادی از حقوق اولیه خود محروم بودند .

جناب حجته الاسلام منتظرب انتظار بسیاری در جامه ما از امثال شما که از این وراثت با ارزش بهره مند هستید اینست که لااقل همسو با ارزش هایی که این وراثت برایتان به ارمغان اورده است بر عهدی پدر بزرگوارتان با مردم بسته اند پایبند و آنرا در تمامی کلام و نوشتار جاری خود لحاظ فرمایید.