پیام مشترک ۴ حزب و سازمان سياسی به مناسبت آغاز سال ۱۳۸۶

در آستانه بهاری دیگر، هر روزتان نوروز باد

مردم آزاده ایران،

فرا رسیدن سال نو را به همه شما شادباش می گوئیم و نوروزی سرشار از شادی و امید را برایتان آرزو می کنیم.
بار دیگر بهاری نو از پس زمستانی سرد آغاز می شود، نوروزی دیگر از راه می رسد، طبیعت جانی تازه می گیرد، رستن ها و شکفتن ها بر گستره خاک جلوه ای با شکوه می بخشد. آغازی نو در گردش فصول پا به عرصه وجود می گذارد.
آغاز بهار، برای ما ایرانیان فقط آغاز سال نیست. این آغاز در گذر زمان مفهومی فراتر یافته است. نوروز ما فقط روز اول بهار نیست. روز سرور و شادمانی، روز دید و بازدیدها و نو کردن ها و خانه تکانی از زمستان گذشته نیز هست. در سرزمین ما ایران، از دیرباز و تا تاریخ به یاد دارد، همزمان با بهار، از دگرگونی طبیعت استقبال شده است. پیشینیان ما با جشن نوروز، نخستین روز بهار را به یکی از ماندگارترین سنت های تاریخی قرون و اعصار تبدیل کرده اند و هر ساله در این روز، زندگی خود را نیز نو کرده، امید و آرزوی تغییر و نوشدن در گذران اجتماعی خود را در سیمای بهار زنده نگاهداشته اند. به رقص و پایکوبی در آغوش طبیعت برخاسته اند؛ با طبیعت همراه شده اند و گام های بهار را با امید به آینده ای بهتر گرامی داشته اند.
امسال بهار اما در شرائطی فرا می رسد که ابرهای تیره سرکوب و اختناق بر کشور ما هم چنان سایه افکنده است. زندگی و امنیت همگانی بیش از پیش لگدکوب رژیم حاکم است. ۲۸ سال جمهوری اسلامی، ۲۸ سال استبداد و ترور و تهدید، ۲۸ سال محو و پایمال نمودن ابتدائی ترین حقوق انسانی، پشت سر گذاشته می شود، هم اکنون دولتی بر سر کار است که چهره های اصلی آن را جنایتکاران شناخته شده حکومت در سال های سیاه سرکوب و اعدام و ترور تشکیل می دهند. بازجویان و شکنجه گران و ماموران سانسور در مقام وزارت و وکالت نشسته اند و عرصه زندگی را هر روز بیشتر از پیش، بر فعالان جنبش های اجتماعی اعم از کارگران، زنان، دانشجویان، فرهنگیان و دیگر گروه های اجتماعی تنگ تر و تنگ تر می کنند. نهاد های مدنی را تعطیل و فعالان جنبش های مدنی را بازداشت و شکنجه می نمایند. تظاهرات آرام معترضین را با یورش گردان های ضد شورش و بازداشت های جمعی جواب می دهند؛ با بسیج نیروی سرکوب، آزادی اجتماع را از همگان سلب می کنند؛ فعالان جنبش زنان، با اتهام پافشاری بر حقوق برابر وانسانی خود، تلاش برای لغو قوانین تبعیض آلود جمهوری اسلامی گروه گروه به زندان برده می شوند و ده ها هزار معلم معترض در سراسر کشور به جای پاسخ به خواست های صنفی اشان، با تهدید و سرکوب و زندان مواجه می گردند. فعالان جنبش دانشجوئی از تحصیل محروم شده و راهی دادگاه های فرمایشی می شوند.
در شرائطی به استقبال سال نو می رویم که مبارزان متعلق به ملیت های مختلف ایران در کردستان ، خوزستان ، آذربایجان و .. سال دشواری را پشت سرگذاشته اند. طی یک سال گذشته مبارزات مردم در این مناطق به شذت سرکوب شده است. جمهوری اسلامی با راه انداختن دوباره اعدام های سیاسی در کردستان و خوزستان، بازداشت های وسیع فعالان جنبش ملی در آذربایجان، در صدد برآمده است، اراده مردم برای مطالبه حقوق دمکراتیک خود را در هم شکند.
در شرائطی به استقبال بهار می رویم که با تشدید بحران اتمی، هر روز بیشتر از روز پیش، خطرجنگ و حمله نظامی بر کشور ما سایه می گسترد. امروز بیش از همیشه، پرونده اتمی جمهوری اسلامی به تهدیدی برای آینده کشور تبدیل شده است و کشمکش بر سر این پرونده به مراحل حساس و خطرناکی رسیده است. از یک سو، رهبران جمهوری اسلامی بدون توجه به عواقب سیاست های خود برای مردم و کشور، هم چنان بر طبل درگیری با نهاد های بین المللی و کشور های ذی نفوذ در این نهاد ها می کوبند و از همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی، و نیز پذیرش و اجرای قطعنامه مصوب شورای امنیت سازمان ملل سر باز می زنند. از طرف دیگر، محافلی بویژه در آمریکا که راه حل نظامی را ترجیح می دهند، با استناد به اصرار جمهوری اسلامی بر ادامه غنی سازی اورانیوم و اظهارات برخی از رهبران رژیم در مورد نابودی اسرائیل و انکار کشتار یهودیان در جریان جنگ جهانی دوم، زمینه را برای بسیج افکار عمومی جهانیان علیه کشور ما و هم چنین به کارگیری راه حل نظامی هموارتر می سازند.
همه شواهد بیانگر آن است که ادامه وضعیت فعلی و پافشاری سران جمهوری اسلامی بر مواضع تاکنونی اشان، نتیجه ای جز جنگ و ویرانی و تخریب و تهدید آینده کشور در بر نخواهد داشت. هم اکنون دومین قطعنامه شورای امنیت در مورد کشور ما در حال اتمام است و تصویب آن تحریم های اقتصادی بیشتر و شرائط بحرانی حادتر را در پی خواهد داشت. انعکاس و تاثیرات آن در زندگی و گذران روزمره مردم و در کنار سیاست های اقتصادی ویرانگر دولت جمهوری اسلامی، موجب دیگری برای رکود اقتصادی روز افزون و گرانی سرسام آورتر گشته است. کسانی که با وعده آوردن پول نفت بر سر سفره های مردم بر سر کار آمده اند، با سیاست های خود امروز نان خشک را نیز از سفره مردم ربوده اند.

مردم آزاده ایران،

در این بهار نیز کم نیستند خانواده هائی که هم چنان داغدار عزیزان خود هستند. بخشی از آنان جمعه آخر سال را در خاوران تهران و خاوران های دیگر در سراسر ایران و بر سر خاک عزیزان خود گذرانده اند. مادرانی که با داغ از دست دادن فرزند سر می کنند. همسرانی که غم از دست دادن عزیزان خود را بر دل دارند و فرزندانی که حسرت از دست دادن پدر ، مادر و یا هر دو بدرقه راه زندگی شان بوده است... نوروز را با یاد از دست رفتگان و با نام آنان که جهانی دیگر می خواستند، آغاز می کنند.
در این بهار نیز کم نیستند خانواده هائی که به دلیل بیکاری و یا حتی با وجود داشتن کار، به دلیل درآمد بسیار پائین و گرانی روزافزون سفره نوروزی شان خالی است و در آستانه نوروز با مشکلات عدیده ای مواجه اند. بخصوص آن دسته از کارگرانی که ماه ها و گاه سال هاست که دستمزد کارشان را دریافت نکرده اند. کارگرانی که از کار بیکار شده اند و دستشان نیز به جائی بند نیست، مثل کارگران نساجی مازندران و یا کارگران و فعالان تعلیقی سندیکای شرکت واحد تهران با دشواری بیشتری سال نو را آغاز می کنند.
جشن ها و دید و بازدید های نوروزی فرصت مناسبی برای اعلام همبستگی با خانواده های زندانیان سیاسی و عقیدتی و قربانیان کشتار های رژیم، بازداشت شدگان اخیر و نیز بیکاران و تعلیق شدگان از کار است.

مردم مبارز ایران،

سالی که گذشت در عین حال سالی سرشار از مبارزه برای آزادی های اولیه از آزادی انتخاب تا آزادی تشکل، آزادی پوشش و در یک کلام تغییر شرائط حاکم بر زندگی اجتماعی علیرغم تمام مشکلات ناشی از آن، علیرغم همه محدودیت های اعمال شده بر مبارزان زن و مرد بود. سالی که زنان، کارگران ، دانشجویان و معلمان علیرغم آگاهی به دستگیری و زندان و اخراج از کار و دانشگاه، به مبارزه ادامه دادند و فردای آزادی از زندان، دوباره در صف تظاهرات برای ادامه مبارزه خود حضور یافتند، تا نشان دهند که تغییر شرایط تنها با حضور و مبارزه مدام آن ها، تنها با ایجاد تشکل ها و نهادهای مدنی برای دفاع از حقوق خویش امکانپذیر است.
طی سال گذشته نیز، همچون تمامی سال های حاکمیت جمهوری اسلامی مبارزه برای حقوق دمکراتیک ملی در کردستان، آذربایجان، خوزستان و .. ادامه یافته و بازداشت ها، زندان و شکنجه و حتی اعدام ها در اراده مبارزان حقوق دمکراتیک ملیت ها و اقوام ایرانی برای برخورداری از حقوق اولیه و انسانی خود خللی ایجاد نکرده است؛ بر عکس بر این واقعیت انکارناپذیر صحه گذاشته است که تنها راه حل مساله ملی و قومی در ایران برسمیت شناختن حقوق فرهنگی و سیاسی مردم کرد و عرب و ترک و بلوچ و ترکمن در اقصی نقاط ایران است و مهمتر از آن، بنیان ایرانی آزاد و دمکراتیک تنها با تحقق خواست های دمکراتیک مردم این مناطق ممکن است.
سال نو را بار دیگر با تداوم مبارزه برای رهائی جامعه مان از استبداد حاکم و رعایت حقوق و آزادی های اولیه و انسانی، برای رسیدن به جامعه ای آزاد و توام با عدالت اجتماعی برای همگان فارغ از ملیت و مذهب و جنسیت آغاز می کنیم. در آغاز سال جدید تلاش برای عقب نشاندن رژیم سرکوب، رعایت حقوق بشر، پذیرش قطعنامه ۱۷۳۷ و تعلیق غنی سازی اورانیوم و پایان دادن به بحران بر سر پروژه اتمی، تغییر در سیاست خارجی کشور مان و اجتناب از جنگ و ویرانی، اولین چالش پیشاروی همه ما است.
با آرزوی آینده ای بهتر، آینده ای بدون استبداد و ترور و تهدید، بدون بازداشت و محاکمه بخاطر عقیده و آرمان، بدون سانسور و سرکوب، آینده ای که در آن برخورداری از حق حیات و کار متناسب با شان انسان یک حق بدیهی باشد، به استقبال بهار بشتابیم.

به امید بهار آزادی، بهاری نو در زندگی اجتماعی مان، بهارتان خجسته و هر روزتان نوروز باد!

حزب دمکرات کردستان ایران
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
سازمان فدائیان خلق ایران ( اکثریت )
کومه له - سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران