تهران- خبرگزاری کار ايران
جبهه مشارکت ايران اسلامی با اعتراض و محکوم کردن برخورد با دانشجويان دانشگاه آمل و نيز احضار تعدادی از فعالان دانشجويی در تهران، همچنين احضار و بازداشت و اعمال فشار بر معلمان معترض و نيز تعدادی از فعالان حقوق زنان، خواستار ايجاد فضايی آرام و مسالمتآميز از سوی دولت برای شنيدن صدای مخالف و منتقد و افزايش ضريب همبستگی و اتحاد ملی با پذيرش تکثر صداهای موجود در جامعه و تحمل نقدها و اعتراضها از سوی دولت شد.
به گزارش "ايلنا"، جبهه مشارکت در اطلاعيه خود افزايش موج برخورد با فعالان اجتماعی، بازداشت دانشجويان، احضار و بازداشت تعدادی از فرهنگيان معترض و نيز فعالان حقوق زنان در روزها و هفتههای اخير را نشان از عزم دولت نهم و جريان حاکم برای خاموش کردن صدای اعتراضها و انتقادها از وضعيت موجود ارزيابی کرده است.
اين اطلاعيه میافزايد: اخبار نگرانکننده و مواضع انتقادبرانگيز برخی از مسوولان امنيتی بهويژه وزير اطلاعات که حرکتها و پويشهای اجتماعی اعتراضی و انتقادی را با منتسب کردن به خارج از مرزها، در زمره تهديدهای امنيتی نظام برمیشمارد، نشان میدهد که مسوولان و دستاندرکاران دولت نهم آسانترين راه را برای برخورد با مسائل اجتماعی و مطالبات اقشار جامعه يافتهاند.
در ادامه اين اطلاعيه آمده است: دولت و جريان حاکم بايد توجه داشته باشد که در شرايط پيچيده بينالمللی و داخلی که بخش مهمی از آن حاصل بیتدبيریها و بیتجربگیهای نودولتان در يک سال گذشته بوده است، بيش از هر زمانی بردباری و بالا رفتن آستانه تحمل حکومت و دولت را در برابر اعتراضات اجتماعی و سياسی طلب میکند. برخورد سرکوبگرانه و ارتباط دادن هر فعل و عمل دگرانديشان و کنشگران اجتماعی سياسی به بيگانگان، جز حذف صورتمسأله، پيچيدهتر کردن شرايط و ايجاد طمع در بيگانگان حاصلی به بار نخواهد داشت.
advertisement@gooya.com |
|
جبهه مشارکت ايران اسلامی در ادامه اطلاعيه خود آورده است: کارگزاران دولت نهم چه در بخشهای امنيتی و چه در بخشهای اجرايی بايد نظام جمهوری اسلامی را مستحکمتر از آن بدانند که با هر تحرک اجتماعی زنگ براندازی را برای نظام به صدا درآورد و نگران و خشمگين منتقدين را با انگ براندازی و جاسوسی سرکوب نمايند.
در ادامه اين اطلاعيه با اشاره به نامگذاری سال ۸۶ به نام «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» آمده است: در سالی که به درستی سال «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» نام گرفته است، شرايط اقتضا میکند که بردباری دولتمردان در برابر منتقدان و اتخاذ روشهای جذبی به جای روشهای سرکوب و بازداشت و زندان، افزايش يابد.