 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
پانزدهمين اجلاس وزراء جنبش عدم تعهد که از روز ٦ تا ٩ مردادماه در تهران برگزار شده بود شب گذشته با صدور بيانيه‌ای به کار خود پايان داد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانتشجويان ايران(ايسنا)، متن کامل اين بيانيه به شرح ذيل است:
١. وزراء، مواضع اصولی خود در خصوص خلع سلاح هسته‌ای و عدم اشاعه را که در سند پايانی کميته هماهنگی وزرای جنبش عدم تعهد، برگزار شده در پوتراجايا، مالزی، ٣٠-۲۷ مه ٢٠٠٦ و چهاردهمين اجلاس سران دولت‌های جنبش عدم تعهد در هاوانا، کوبا، ١٦-۱۱ سپتامبر ٢٠٠٦ منعکس شده‌اند، تکرار کردند. وزراء هم‌چنين موضع اصولی جنبش در خصوص موضوع هسته‌ای جمهوری اسلامی ايران را که در بيانيه وزرای عدم تعهد در پوتراجايا در ٣٠ مه ٢٠٠٦ و بيانيه سران دولت‌های عدم تعهد تصويب شده در هاوانا در ١٦ سپتامبر ٢٠٠٦ منعکس شده‌اند، تکرار کردند. آنها، تحولات مثبت در اجرای موافقتنامه پادمان NPT در جمهوری اسلامی ايران را آن گونه که در گزارش‌های مديرکل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی منعکس شده است، مدنظر قرار دادند.
|
advertisement@gooya.com |
|
٢. وزراء، حق اساسی و لاينفک همه کشورها برای توسعه تحقيق، توليد و استفاده از انرژی اتمی برای مقاصد صلح آميز، بدون هرگونه تبعيض و منطبق با تعهدات حقوقی مربوطه را مجددا مورد تاکيد قرار دادند. بنابراين، هيچ چيز نبايد به گونه‌ای تفسير شود که حق دولت‌ها برای توسعه انرژی اتمی برای مقاصد صلح آميز را ممنوع يا محدود سازد. آنها به علاوه تاکيد مجدد ورزيدند که گزينه‌ها و تصميمات کشورها از جمله جمهوری اسلامی ايران در زمينه استفاده‌های صلح آميز از فناوری هسته‌ای و سياست‌های چرخه سوخت آن بايد محترم شمرده شوند.
٣. وزراء، آژانس بين‌المللی انرژی اتمی را به عنوان تنها نهاد صلاحيت‌دار برای راستی‌آزمايی تعهدات پادمانی مربوطه کشورهای عضو شناخته و تاکيد کردند که نبايد هيچ گونه فشار يا مداخله ناروا در فعاليت‌های آژانس بويژه فرآيند راستی آزمايی آن که کارايی و اعتبار آژانس را به مخاطره می‌اندازد، وجود داشته باشد.
٤. وزراء، از همکاری مستمر جمهوری اسلامی ايران با آژانس شامل اقدامات اعتمادسازی که به طور داوطلبانه انجام شده‌اند – با هدف حل تمامی موضوعات باقی مانده شامل موضوعاتی که در آخرين گزارش مدير کل آژانس (٢٦ مه ٢٠٠٨) منعکس شده‌اند – استقبال نمودند. آنها از اين که آژانس قادر به راستی‌آزمايی عدم انحراف مواد هسته‌ايی اظهار شده در ايران آن‌گونه که در کليه گزارش‌های آژانس از نوامبر ٢٠٠٣ و پس از آن آمده‌اند بوده است، استقبال کردند و علاوه بر اين، ارزيابی مدير کل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی در گزارش اجرای پادمان‌ها (SIR ٢٠٠٦) را که اعلام کرده است تمامی مواد هسته‌ای اظهار شده در ايران مورد حسابرسی قرار گرفته و در فعاليت‌های صلح آميز باقی مانده‌اند، مورد توجه قرار دادند، آنها در عين حال، به اين امر که فرآيند نتيجه گيری در خصوص عدم وجود مواد و فعاليت‌های اظهار نشده در ايران موضوعی در حال انجام و فرآيندی زمان‌بر است، توجه کردند. در اين ارتباط وزراء از موافقتنامه (مداليتی) جمهوری اسلامی ايران و آژانس در ٢١ اوت ٢٠٠٧ که به حل و فصل شش موضوع باقی مانده به عنوان يک گام مهم رو به جلو برای ارتقای اعتماد و حل و فصل مسالمت آميز موضوع منتهی شد، استقبال کردند. وزراء سند INFCIRC/٧١١ را که اذعان می‌دارد آژانس و ايران موافقت کردند که بعد از اجرای برنامه کاری و مداليتی توافق شده برای حل و فصل موضوعات باقی مانده پادمان در ايران به صورت عادی اجرا خواهد شد مورد توجه قرار دادند.
٥. وزراء، بر تمايز بنيادين بين تعهدات حقوقی کشورها در قبال موافقتنامه پادمانی مربوطه خود و هرگونه اقدامات اعتمادساز داوطلبانه که برای حل موضوعات دشوار اتخاذ می‌شود تاکيد کردند و معتقدند که چنين تعهدات داوطلبانه‌ای، تکاليف حقوقی پادمانی نيستند.
٦. وزراء، ايجاد مناطق عاری از سلاح‌های هسته‌ای را به عنوان يک گام مثبت به سمت دستيابی به هدف خلع سلاح هسته‌ای جهانی مورد توجه قرار دادند و حمايت خود را از ايجاد منطقه عاری از سلاح هسته‌ای در خاورميانه طبق قطعنامه‌های مربوطه مجمع عمومی و شورای امنيت، تکرار کردند. تا زمان ايجاد چنين منطقه‌ای، آنها از اسرائيل خواستند تا بدون قيد و شرط و بدون تاخير به NPT پيوسته و فورا تمامی تاسيسات هسته‌ای خود را طبق قطعنامه ٤٨٧ (١٩٨١) شورای امنيت، تحت پادمان جامع آژانس قرار دهد.
٧. وزراء، بر مصونيت فعاليت‌های هسته‌ای صلح آميز و اين‌که هر حمله يا تهديد به حمله عليه تاسيسات هسته‌ای صلح آميز – در حال فعاليت و يا در حال ساخت – خطری بزرگ عليه بشريت و محيط زيست تحميل می‌کند و حقوق بين الملل، اصول و اهداف منشور سازمان ملل متحد و مقررات آژانس را به طور جدی نقض می‌کند، تاکيد کردند. آنها نياز به يک سند چند جانبه مذاکره شده جامع که حمله يا تهديد به حمله به تاسيسات هسته‌ای که به استفاده‌های صلح آميز از انرژی هسته‌ای اختصاص داده شده‌اند ممنوع سازد را مورد شناسايی قرار دادند.
٨. وزراء، قويا معتقد هستند که تمامی موضوعات مربوط به پادمان و راستی آزمايی، از جمله مربوط به ايران، بايد درچارچوب آژانس حل و فصل گردد و بر مبانی حقوقی و فنی استوار باشد. آنها هم‌چنين تاکيد کردند که آژانس بايد به کار خود برای حل موضوع هسته‌ای ايران در چارچوب دستورالعمل آن تحت اساسنامه‌اش ادامه دهد.
٩. وزراء، تاکيد کردند که ديپلماسی و گفتگو از طريق شيوه‌های مسالمت آميز برای يافتن راه حل درازمدت و جامع در خصوص موضوع هسته‌ای ايران بايد ادامه يابد. آنها ابراز عقيده کردند که تنها راه حل و فصل موضوع، پيگيری مذاکرات محتوايی بدون هيچ گونه پيش شرط در ميان تمامی اعضای مربوطه می‌باشد. در اين زمينه، وزراء از تمايل ايران برای آغاز مذاکرات در خصوص موضوعات مختلف منطقه‌ای و جهانی شامل موضوعات هسته‌ای با کشورهای عضو عدم تعهد به ويژه آنهايی که در منطقه هستند، استقبال کردند. وزراء، علاوه بر اين از گفتگوهای بين ايران و شش کشور که در ژوئيه ٢٠٠٨ در ژنو برگزار شد، استقبال کردند.
