چرا سينه چاکان مبارزه مدنی دم فروبسته اند؟ يادداشت زندانيان اعتصاب کننده کُرد

کميته حمايت از اعتصاب غذای زندانيان سياسی و مدنی کُرد
يادداشت زندانيان اعتصاب کننده (۱)

از اين پس کميته نامه ها،يادداشت و مقالات زندانيان اعتصاب کننده را که به طرق گوناگون دريافت ميدارد از طريق پايگاه اطلاع رسانی خود انتشار و به رويت عموم خواهد رسانيد.انتشار اين مطالب فقط با ذکر اسم مستعاری که نويسنده ی زندانی اختيار کردهاست مجاز ميباشد.

چرا سينه چاکان مبارزه مدنی دم فروبسته اند؟
ده روز از اعتصاب عمومی ما زندانيان سياسی کرد در زندان های جمهوری اسلامی می گذرد. در طول اين ده روز بيشتر زندانيان سياسی کرد در تهران،سنندج،اروميه،مهاباد و سقز به اين اعتصاب پيوسته اند و بيش از صد نفر در اين اعتصاب غذا شرکت جسته اند.اين اعتصاب نمود کامل يک مبارزه مدنی مسالمت آميز و آشتی جويانه است که مبارزان در راه احقاق حقشان برگزيده اند،نمود کامل فداکاری و از جان گذشتگی انسان های فداکاری است که در راه آرمان هايشان ، آزار جسم را از ياد برده اند،همان فداکارانی که تا ديروز سبعانه ترين و وحشيانه ترين شکنجه ها را متحمل شده اند و امروز نيز سختی و آزار اعتصاب را بر خود هموار کرده اند.
در طول اين ده روز از سوی برخی احزاب ونهادهای کردستانی حمايت هايی از اين اعتصاب غذا به عمل آمد ،برخی احزاب به صدور بيانيه ای اکتفا کردند و برخی ديگر از سازمان ها و نهادها فعالانه تر به حمايت پرداختند . اما در اين ميان اکثريت سازمان ها و گروه های ايرانی اعم از پوزيسيون و اپوزيسيون اقدامی در راستای حمايت از اين اعتصاب انجام نداند.گروههای اصلاح طلب ،دفتر تحکيم وحدت، نيروهای معروف به ملی –مذهبی ،روشنفکران و فعالان سياسی و بيشتر فعالان حقوق بشری واکنشی هرچند جزئی در رابطه با اين اعتصاب غدا انجام نداده اند و در اين ميان بيشتر گروه های اپوزيسيون نيز ساکت مانده اند.
امروز که " کردستان سنگر جامعه مدنی شده است" چرا سينه چاکان مبارزه مدنی دم فروبسته اند؟ اين سينه چاکان که به شدت به نقد و نفی حرکت های غير مدنی می پردازند، چرا امروز در مقابل مدنی ترين رفتارزندانيان سياسی کرد دم فرو بسته اند؟ مگر آنان خود را مدافع مبازره مدنی نمی دانند و از اين شيوه مبارزه جانبداری نمی کنند؟ در سنندج تا به حال دو تجمع آرام و مدنی در حمايت از اين زندانيان صورت گرفته ،در مهاباد نيز تجمعی آرام صورت گرفته است ،ولی تاکنون سينه چاکان مبارزه مدنی کلمه ای در حمايت از-حتی رد- اين اعتصاب بر زبان نياورده اند. مگر همين سينه چاکان نيستند که در صورت زندانی شدن خودی ها به بسيج تمامی نيروها و امکاناتشان می پردازند ؟
امروزکه "کردستان سنگر جامعه مدنی شده است" چرا مناديان دموکراسی و حقوق بشر ساکت مانده اند؟ به راستی آنان نه از سر ترس ،بلکه به دلايلی کاملا مشخص سکوت کرده اند،آنان وقتی سخن از کرد در ميان باشد ،حال به هر دليل و علتی باشد، به پيمان نانوشته خود با حاکميت پای بند هستند و در يک "همبستری ايدئولوژيک" با حاکمان تمامی تلاش و هم خود را به کار می گيرند تا هر چه اسم کرد و حقوق کرد را بر پيشانی داشته باشد به حاشيه برانند.
آنان در هر حال از طرح نام کرد و کردستان واهمه دارند و ملت کرد به هر نحوی از انحا بخواهد به استيفای حقوق خود بپردازد آنان مخالف هستند ،حال مبارزه مدنی باشد و غير مدنی .و اين گونه است که اين سينه چاکان دم فرو بسته اند.