عبدالله نوری: اگر ايستادگی کنيم قدرت هر چقدر هم مطلق باشد عقب می رود، ادوارنيوز

ادوارنيوز: گروهی از روزنامه نگاران در ديدار با عبدالله نوری از وی خواستند تا سکوت خود را بشکند و نقش فعال تری را در ارتباط با مسايل کشور بر عهده گيرد.

در برابر اين درخواست ها عبدالله نوری گفت: بيش تر دوستان به روزه ی سياسی و سکوت من اشاره کردند. البته واقعآً اين طور نبوده، شايد رسانه ای نشده وگر نه جايی که ضرورتی پيش آمده يا حس کردم که لازم است حرفی گفته شود،گفته ام. اينکه در سخنان يکی از دوستان مطرح شد که شايد از طرف حکومت به من تذکری داده شده که ساکت باشم هيچکس در دوره پس از زندان با من کاری نداشته. من هم ان شاء الله از کسی نمی‌ترسم که به خاطر تهديدش فعاليت بکنم يا نکنم. بحث شرايط است. اگر انسان بتواند در جهت توسعه و تعالی کشور گام بردارد و در جهت اصلاحات بنيادين کشور تأثير گذار باشد موظف به اقدام است و تهديد طرف مقابل هم برای وی نبايد هيچ اهميتی داشته باشد. و حضور را يک وظيفه ی ملی بايد تلقی کند.

عبدالله نوری در ادامه با تبيين مرز دموکراسی حقيقی با شبه دموکراسی و با تاکيد بر اينکه که شبه دموکراسی را قبول ندارد گفت: در نظام های سياسی ديکتاتوری، گروه هايی به دنبال شبه دموکراسی می روند در حالی که تلاش در جهت برقراری شبه دموکراسی نوعاً نتيجه بخش نخواهد بود و چه بسا شبه دموکراسی ها به نفع حاکميت و به زيان مردم تمام شود. اما تاريخ سياسی جهان نشان داده که هر کجا از همه ی توان در جهت برقراری دموکراسی واقعی استفاده شده و آمادگی برای پرداخت هزينه وجود داشته در نهايت دموکراسی حاصل گرديده است.

عبدالله نوری در بخش ديگری از سخنانش با به رسميت شناختن تفاوت ديدگاه ها و اهداف در اردوگاه اصلاح طلبان و تقسيم بندی روش ها و نتايج خاطرنشان ساخت: به نظر می رسد رقيب يک دسته بندی اعتدالی و افراطی برای اصلاح طلبان ساخته و متاسفانه برخی اصلاح طلبان از اين تقسيم بندی پيروی کرده و نه تنها روش های اعتدالی از ديدگاه خود را پيگيری نمی کنند که برای متهم به افراط نشدن، مواضع معتدلانه خود را به سمت تفريط تقليل داده اند و مع الاسف برخی پس از هر بار نتيجه نگرفتن از تاکتيک های تفريطی خود، گناه آن را به گردن اين و آن می اندازند و شکست خود را متوجه روش هايی می کنند که برچسب افراطی هم به آن زده اند. در خيلی از مسايل انسان فکر می کند که می شود گامی بيشتر و پيشتر بر داشت و با اين کوتاه آمدن ها و تفريط ها به هيچ جا نمی توان رسيد البته چنانچه با همين روش های اعتدالی، تفريطی هم يک گام به پيش روند، بايد خوشحال شد.

عبدالله نوری سپس به تاريخ جنبش اصلاح طلبی در دوازده سال گذشته پرداخت و با ابراز تاسف از فرصتهای به وجود آمده گفت: از اين فرصت ها بهره مناسب گرفته نشده است.

وی در ادامه گفت اگر بر سر همان برنامه های اعلام شده در دوره اصلاحات ايستادگی می شد شايد در جهت برقراری دموکراسی واقعی توفيق حاصل می گشت. تجربه امروز در کشور های مختلف جهان نشان می دهد که اگر سر آرمان ها و اصول تان بايستيد، قدرت هر چه قدر هم مطلق باشد، عقب می رود اما وقتی شما مرتب از اهداف تان عقب تر برويد، اين طرف مقابل است که جلو می آيد و فضاها را يکی پس از ديگری می گيرد.

عبدالله نوری تاکيد کرد : اگر امروز هم از جريان اصلاحات فردی قصد حضور در انتخابات را داشته باشد،بايد با برنامه و اصول و خط قرمزی روشن بيايد و به مردم قول دهد که بر سر اين عهد و پيمان ها خواهد ايستاد. اعتقاد دارم که بايد به قولی که به مردم می‌دهيم پای‌بند باشيم، انسان بايد سر اصولش ايستادگی کند، هزينه بدهد، از تهديدها و تندی ها نهراسد و برای تحمل سختی ها و نا مردمی ها و حتی حوادث سنگين آمادگی داشته باشد.

وی در قسمت ديگری از سخنانش گفت: من حس می کنم عده کثيری در ايران به دنبال راه برون رفت می گردند اما اين راه کدام است،خيلی روشن نيست. اگر در همان زمان، اصلاح طلبان از فرصت به وجود آمده و تمام ظرفيت های خود بهره می گرفتند شايد امروز به يک بن بست سياسی دچار نمی شدند ظرفيت آن زمان يک واقعيتی بود. اگر بر سر همان برنامه های اعلام شده ايستادگی و همان ها اجرا می شد در برقراری دموکراسی واقعی و جامعه ی مدنی شايد توفيق حاصل می شد. انسان وقتی با مردم عهدی می بندد، نبايد دچار ترديد شود،اين نمی شود که رای از مردم گرفت اما تعامل با ديگران کرد. اگر همان زمان ايستادگی می شد جناح اقتدارگرا تا يک جايی می توانست، کارشکنی کند و نهايتا مجبور به تمکين در برابر رای و خواست مردم می شد، اما فرصتهای از دست رفته بازگشتنی نيستند.

نوری در ادامه سخنانش گفت: انسان نسبت به اوضاع فعلی، تهديدات و محدوديتهای بين المللی و نيز مشکلات اقتصادی، اجتماعی و ضعف ها و ناتوانيهای موجود و نگرش منفی که نسبت به ايران و ايرانی در سطح بين المللی با پيشينه و تمدن غرورآفرينش به وجود آمده نگران می شود. بنا بر اين اگر وظيفه‌ی ملی حکم کند، همه دلسوزان و خيرخواهان بايد حضور پيدا کنند. اما واقعآً الان برای من روشن نيست که چه موضعی به سود است، چه موضعی به زيان.

عبد الله نوری در پايان سخنانش و در پاسخ به سؤال برخی از خبرنگاران در ارتباط با شرکت در انتخابات گفت: و اما در باره‌ی شرکت در انتخابات بايد بگويم که مهم‌ تاثيرگذاريست، اگر احساس شود تک تک آراء مردم در نتيجه انتخابات تأثير گذار است حضور وظيفه ملی می شود. و لکن چنانچه احساس شود که انتخابات و آراء مردم نمايشی بيش نيست چرا بايد شرکت کرد؟ من چون برای رای خود در حد همان يک رأی ارزش قائلم زمانی رأی خواهم داد که رأيم در حد خودش تاثيرگذار باشد و گر نه در انتخابات شرکت نخواهم کرد. دوستان می توانند، هر چيزی خواستند نامش را بگذارند؛ عدم شرکت، تحريم يا انفعال. به اعتقاد من انسان بايد برای رای خويش احترام قائل باشد.