بودن یا نبودن، مسئله این نیست، وسوسه اینست. پویان

بودن یا نبودن
مسئله این نیست، وسوسه اینست

(احمد شاملو)

بازی انتخابات ریاست جمهوری در اردوگاه اصلاح طلبان حکومتی(پیشرو!!!!) بازی از پیش باخته ای بود که آنها در اول گام، اخلاق که نخست شرط یک بازی بود را باختند.آنها با به سمت مهندس موسوی رفتن در نخست گام در اخلاق بازی ناکام ماندند و مهندس موسوی هم از تبدیل شدن به مهاجم گلزن اصلاح طلبان حکومتی خودداری کرد و دست ایشان را در حنا باقی گذاشت.اصلاح طلبان هم با به سمت محبوب ترین چهره ی کابینه ی ناقص خاتمی، مصطفی معین، بازی را از سر گرفتند.
ولی این بار سیاست را راه دیگری گرفت.
دکتر معین یکی از اخلاقی ترین چهره های اصلاح طلبان با اعتقاد داشتن به اصول اصلاحات وارد زمین شد. اصلاح طلبان حکومتی که با قرار دادن شرط تایید صلاحیت کاندیدای خود توسط شورای نگهبان توپ را به حریف واگذار کرده بودند، و با بدون در نظر گرفتن راهکارهای تیم مقابل و نحوه ی بازیشان، تیم خود را مهره چینی کرده بودند در شروع بازی از تیم مقابل در یک بازی حساب شده و ناجوانمردانه، یک گل جانانه دریافت کردند.
جناح اقتدار گرا با تایید صلاحیت معین توسط حکم حکومتی دو راه که هر دو موید شکست ایشان بود پیش رویشان گذاشت:
1.بازی را ادامه دهند.
در این صورت اعتماد مردم از ایشان سلب می شود و در نهایت حتی با فرض محال بردن بازی، آن را واگذار کرده اند.
2.زمین بازی را ترک کنند.
در این صورت کرسی ریاست جمهوری را از دست می دهند که این برای قدرت طلبان در این اردوگاه غیر قابل تصور است.
نگارنده تنها پیشنهادش به دکتر معین این است که از قدرت طلبان این اردوگاه – که از قبل بازی اخلاق را باخته اند و از هم الان به صرافت برای مقبول نشان دادن ادامه ی بازی در ارگانشان مشهود است- فاصله گرفته و حداقل در بازی اخلاق بار دیگر خود را پیروز ببینید و در مورد اصلاح طلبان حکومتی که اخلاق را از پیش باخته اند تنها توصیه نگارنده اینست که مهره چینی تیمشان را با نگاه به حرکت حریف انجام دهند تا شاید بر خلاف بازی اخلاق در بازی قدرت پیروز باشند.

پویان
چهارمین روز از خرداد ماه سال یک هزارو سیصد و هشتاد و چهار خورشیدی