فقيري به تنگ آمده از فقر در خانه اي را كوبيد و اندكي وجه نقد طلب كرد، صاحبخانه پاسخ داد؛ پول در بساط نداريم، فقير پيراهن كهنه اي خواست و صاحبخانه گفت؛ لباسي در خانه نداريم، فقير لقمه اي غذا درخواست كرد و باز هم پاسخ همان بود كه نداريم... در اين هنگام، مرد فقير به صاحبخانه گفت؛ تو كه هيچ چيز نداري، چرا در خانه نشسته اي؟ برخيز همراه من به گدايي برويم...
اين روزها برخي از نامزدهاي رياست جمهوري و يا نمايندگان آنها در مصاحبه ها و ميزگردهاي تلويزيوني، به گونه اي از شرايط كنوني كشور سخن مي گويند كه گويي در اين ديار همه چيز از دست رفته و شيرازه كشور از هم پاشيده است!... آزادي بيان نيست! مغزها از كشور گريخته اند! خانم ها از حقوق اوليه خود محرومند! خلاقيت ها فرصت بروز پيدا نمي كنند!... اقوام كرد، ترك، بلوچ، تركمن، لر، عرب و... تحت ستم زندگي مي كنند! يازده ميليون و دويست هزار نفر به نان شب محتاجند! شادابي و نشاط از ميان مردم رخت بربسته است! اكثر مسئولان كشور سوء استفاده چي هستند! و... ترديدي نيست كه در كشور با ناهنجاري ها و نارسايي هاي فراواني روبرو هستيم و بسياري از اين كمبودها و ناهنجاري ها پي آمد مديريت هاي غلط، سوءاستفاده از امكانات عمومي براي منافع خصوصي، قانون شكني عده اي از خواص، باندبازي، زندگي هاي اشرافي برخي از مسئولان و در يك كلمه بي توجهي يا كم توجهي به نسخه اصلي نظام اسلامي و قوانين و ارزش هاي تعريف شده آن است و اين همه حكايت از آن دارد كه با نقطه مطلوب فاصله زيادي داريم، اما اين واقعيت را نيز نمي توان انكار كرد كه تاكنون به سمت نقطه مطلوب گام هاي بلندي برداشته ايم. بنابراين نقد گذشته، هرچند ضروري است و مي تواند چراغي فرا روي راهي باشد كه پيش روي داريم، اما نبايد و شايسته نيست چشم بر گامهاي بلندي كه تاكنون طي شده است بربنديم.
advertisement@gooya.com |
|
و البته، به همان اندازه كه ناديده گرفتن موفقيت ها و سياه نمايي، ناپسند است، تلاش كساني كه از پذيرش ناهنجاري ها و اعتراف صادقانه به تقصيرها و قصورهاي خويش در پيدايش اين ناهنجاري ها، طفره مي روند نيز غيرقابل توجيه است و اگر نقد غيرمنصفانه، يأس آفرين است، ناديده گرفتن نارسايي ها نيز خسارت بار است و راه را بر اصلاح امور و پيشگيري از تكرار خطاها و يا سوءاستفاده ها مي بندد.
و بالاخره خطاب به هر دو طيف بايد گفت؛
نازنيني تو ولي در حد خويش
الله الله پا منه ز اندازه بيش