شكست مشاركتي ها و پيروزي تحريمي ها، وب نامه

[http://webnaameh.blogspot.com/2005/06/blog-post_18.html]

شكست خورديم، شكستي سخت. مبارك تحريميان باشد. به راحتي رياست جمهوري را از دست داديم. پايان اصلاحات بي خشونت در ايران را بايد اعلام كرد. چه دولتي مي خواهد ادامه دهنده سياست اصلاح طلبانه خاتمي باشد؟ رفسنجاني يا احمدي نژاد؟ به نظرم اپوزسيون خارج از كشور و تحريميان بيش از جناح راست احساس خوشحالي مي كنند. جناح اصلاح طلب بايد يك تجديد نظر جدي در استراتژي‌هاي خود كند؛ من باور نمي كنم كه احمدي نژاد يك شبه و با دستور امثال مصباح راي آورده باشد. اين يك حركت استراتژيك و كاملا حساب شده بود كه تا شب قبل از انتخابات، قاليباف و لاريجاني هزينه شوند و چهره اي روسپي در سياست همانند احمدي نژاد رودرروي معين قرار نگيرد. مثل سال 76 كه ناطق نوري جلوي خاتمي قرار گرفت.
اصولگرايان در ظاهر روي قاليباف و لاريجاني سرمايه گذاري كردند اما به هميشه در صحنه ها و بسيجيان دستور ديگري دادند كه آراي احمدي نژاد را بالا ببرند. يك حركت كاملا از قبل فكر شده و طراحي شده كه امكان رقابت را از معين بگيرند كه گرفتند. وقتي دو ساعت مانده به پايان راي گيري، شايعه شد كه احمدي نژاد در تهران راي بالايي آورده، عده اي كه تصميم به شركت نداشتند پاي صندوق ها آمدند و راي دادند اما اثر نكرد؛ چون ديگر مجال و زماني نمانده بود براي راي هاي احساسي.

براي هفته آينده، يعني دور دوم هم كه راي هاي احمدي نژاد ثابت است و چه بسا بيشتر هم شود و هماهنگ و حضور رفسنجاني را با خطر جدي روبرو كند. به هر حال هر چه كه بود و شد، معين بازنده شد و اين شكست عواقب ناخشايندي براي مردم خواهد داشت.