امروز بعد از ظهر یکشنبه را بعنوان یک ایرانی آ واره که برایش غمی , فکری , شوری و شوقی و علت وجودئی جز آن سرزمین و مردم ستمدیده اش باقی نمانده است با هوای گرم و دم کرده پاریس در خانه ماندم تادر روزهای این امتحان سخت اولین مصاحبه رئیس جمهور منتخب را با خبرنگاران خارجی و داخلی , مستقیم از تلویزیون دولتی ایران و شبکه جهانی سی ان ان نگاه کنم.
آقای محمود احمدی نژاد رئیس جمهور مقلد ولی فقیه که تا آنجا خودرا « فرزند ملت» میداند که به دعوت رئیس مجلس منسوب رهبر میخواهد تا آماده شدن مقر جدید ریاست جمهوری در« خانه ملت» سکنی گزیند در مصاحبه مطبوعاتی امروز خود همه جا سعی کرد بابکار بردن کلمات اعتدال و دوری از افراط و ضرورت احترام به سرمایه و تشویق آن نگرانی های ناشی از انتخاب خود و اظهارات روزهای اخیرش در بین دولتهای خارجی، افکار عمومی جهانی و داخلی و بویژه بورس را رفع کرده و یا تمکین دهد.
در مورد همه سوال ها با کف نفس و یا شیوه طفره رفتن ازارائه پاسخ دقیق و یا با دا دن جواب های شعار گونه توانست از عهده وظیفه امروزش بر آید تا آنکه نوبت به سوال خبر نگاری رسید که در ارتباط با جایگاه رعایت حقوق بشر در مذاکرات بین ایران و اروپا از احتمال معلق شدن مذاکرات ایران و اتحادیه اروپا به رعایت مساله حقوق بشر از ایران پرسید. اختییار از دست « بسیجی یاور مردم» بدر رفت و سخن دل گفت و فرمود:
« طرف اروپائی باید از برج عاجی که بر آن است پائین بیاید و با ملت ایران از موضع غرور صحبت نکند، این بحث ها سالیان دراز است که نخ نما و تهوع آور شده اند.»
advertisement@gooya.com |
|
از تصور اضطراب هزاران دخترو پسر جوانی که در پایان دوران رئیس جمهوری که هنوز چند هفته ای بر سر کار است و همواره گفته است که حقوق بشر و کرامت انسانی را از هر اصلی مقدس تر میداند تنها انتظاری که از رئیس جمهور آینده دارند این است که «راحت بتوانند در پیاده رو راه بروند» بدنم لرزید. همین وبس!