گزارش تحليلي كيهان: درماندگي اپوزيسيون پس از سوم تير

نيروهاي ضد انقلاب كماكان با جديت تمام بلاهت ها و خطاهاي يكديگر را كه باعث شد ائتلاف اصلاح طلب- ضد انقلاب در انتخابات نهم به سختي شكست بخورد، به رخ هم كشيده و همديگر را دست مي اندازند و مسخره مي كنند. اين گزارش تلاش مي كند بخش هايي از اين واكنش ها و تحركات كه در ميان آنها اعترافات خواندني نيز يافت مي شود را در معرض قضاوت خوانندگان كيهان قرار دهد.
¤ لطفاً ديگران را هم سرنگون كنيد
پايگاه اينترنتي «پيك نت» كه گرايش هاي توده اي دارد، امروز بالاخره از شوك ناشي از حماسه سوم تير به درآمده و كار خود را با دست انداختن دوستان اصلاح طلب يا ضدانقلابش كه پيش از انتخابات خط تحريم را پي مي گرفتند، آغاز كرده است. اين سايت در مقاله اي با عنوان «دلاوران تحريم، از شما متشكريم» (5/4/84) به قلم «نيره توكلي»، آورده است: «من از همه كساني كه با دلاوري و شجاعت تمام و با تعطيل كردن صندوق هاي رأي در خارج از كشور -به ويژه در لندن- رژيم را سرنگون كردند، تشكر مي كنم! اين دلاوران نشان دادند كه تا چه حد براي نظر ديگران ارزش قائلند و چقدر از لحاظ آموختن قواعد جامعه مدني بهتر از كساني اند كه ادعاي دشمني با آنها را دارند. پيشنهاد مي كنم اين دلاوران شجاع به هنگام برگزاري انتخابات كشورها در ساير كشورهاي جهان هم دست به سرنگوني آنها بزنند»!
¤ مردم نمي فهمند!
يكي از گفتمان هاي رايج در ميان گروه هاي شكست خورده در انتخابات نهم، گفتمان «ناسزاگويي به مردم» است. اينان كه در سال هاي گذشته- و تا همين اواخر- خود را عاشق سينه چاك دموكراسي و حقوق و آزادي هاي مردم مي نماياندند.
پس از آنكه دريافتند مردم در سوم تير يك «نه» قاطع به آنها گفته اند، به يكباره زبانشان برگشت و در عين حال كه تلاش مي كردند همچنان خود را به قواعد دموكراسي متعهد نشان دهند، راي دهندگان را- كه تنها گناهشان رويگرداني از آنها و اقبال به اصولگرايان بوده- با صفاتي نظير «جاهل»، «عوام»، «دهاتي» كه بيشتر برازنده خودشان است، توصيف كردند و به اين ترتيب ژرفاي روحيه دموكراتيك خود را به نمايش گذاشتند. گويا نيوز در مقاله اي با عنوان «دموكراسي ايراني» به قلم «محمد مظفري» شاهدي آشكار بر اپيدمي شدن اين ادبيات نزد اصلاح طلبان به دست داده است. نويسنده در مقاله خود آورده است: «عامه جاهل همان گونه كه مي تواند جذب كاراكتر و پرسوناژ يك كانديدا شود، در جامعه اي توده اي بسان ايران مي تواند مجذوب الفاظ و جو فريبنده اي گردد كه با ناتواني محض در برابر تحليل اتمسفر حاكم در خود ويرانگري محض نماينده اي از جناح راست افراطي را به رياست جمهوري برگزيند.
وقتي بيش از 10 ميليون نفر از نيروهاي نظامي، شبه نظامي، متدين و متعصب وجود دارند كه در هر شرايط حاضر به حضور مداوم در صحنه هستند، چه مي توان كرد؟
محمد قوچاني نيز در سرمقاله روزنامه شرق راي دهندگان به كانديداي اصولگرا را «لايه هاي اجتماعي حاشيه اي» خوانده كه در پروژه 16 ساله مدرن شدن دولت هاي اصلاح طلب ناديده گرفته شده بودند. وي البته معلوم نكرده است كه در پروژه مدرنيزاسيون ادعايي او با چه توجيهي حدود 18 ميليون نفر از مردم ناديده گرفته شده اند و بعلاوه اين دولت ها پس از ناديده گرفتن چنين تعداد بزرگي از مردم، خدمات خود رابه كدام كسان و گروه ها ارائه كرده اند و آنان چند نفرند و اكنون كجايند؟!
¤ چرا شكست خورديم؟
محمد قوچاني سرمقاله نويس روزنامه شرق از منظر خود دلايل شكست اصلاح طلبان را برشمرده است. وي ضمن اينكه انتخابات نهم را «يكي از رقابتي ترين مبارزات انتخاباتي در تاريخ دموكراسي ايران ناميده»، در تبيين دلايل شكست اصلاح طلبان در اين انتخابات آورده است:« در سطح اجتماعي دو نقصان جدي اصلاح طلبان را به سوي شكست هدايت كرد: اول عدم رابطه تشكيلاتي با بدنه اصلاح طلبي و توجيه و بسيج آنان مبني بر ضرورت مشاركت در انتخابات يا تمركز بر روي نامزدي واحد و دوم- ناديده گرفتن لايه هاي اجتماعي حاشيه اي و پيراموني كه در پروژه مدرن شدن 16ساله دولت هاي اصلاح طلب ناديده گرفته شده بودند. غفلت اصلاح طلبان از اين دو پديده اجتماعي به حدي بود كه در انتخابات اخير بخشي از پايگاه اين جناح به رئيس جمهور منتخب رأي دادند و عملا بدون هيچ توجيه طبقاتي و عقيدتي به اصلاح طلبان پشت كردند. اين اقدام البته توجيه اخلاقي و رفتاري دارد و آن عدم پاسخگويي اصلاح طلبان درباره عملكرد خود بود. اصلاح طلبان زماني از هاشمي رفسنجاني عبور كردند بدون آن كه درباره مشاركت خود در عصر سازندگي توضيح قانع كننده اي به مردم بدهند و زماني از سيدمحمد خاتمي عبور كردند بدون آنكه درباره نقش خود در ناكامي هاي آن دوره سخن بگويند و بدين ترتيب به جاي پاسخگويي به فرافكني روي آوردند و براي فرار از اتهام ناكارآمدي به راديكاليزه كردن مطالباتي پرداختند كه پيش بيني مي شد هرگز برآورده نشوند و خود فرافكني تازه اي را رقم زنند.
رأي مردم به محمود احمدي نژاد رأي به ناكارآمدي اصلاح طلبان نه فقط در برآورده ساختن احتياجات اوليه (معاش) كه حتي همان احتياجات عالي (آزادي) بود... ما مردم را حساب در گردش جيب هاي سوراخ خود مي دانستيم در حالي كه براي سازمان دهي آنان هيچ كاري نكرده بوديم و در عين حال در برابر تغيير رفتارهاي خود نيز پاسخگو نبوديم. نمونه روشن اين پديده در تحليل بازگشت آقاي هاشمي رفسنجاني قابل فهم است: در سال 1379 مجلس ششم به مدد نقد آقاي هاشمي شكل گرفت. بديهي بود كه چنين مايه اي نمي توانست پايه اتحاد ما با وي در انتخابات سال 1384قرارگيرد، بدون آنكه شجاعانه درباره رفتار خود توضيح دهيم...
بديهي است كه هنوز مي توان به بخش عمده اي از نقدها بر هاشمي باور داشت اما نمي توان طي سه روز مردم را توجيه كرد كه چرا بايد از ميان هاشمي و احمدي نژاد همان سوژه نقد قديمي را برگزيد.»
¤ ابراهيم يزدي: آخر چطور مي شود؟!
نتيجه انتخابات سوم تير، دبيركل گروهك غيرقانوني نهضت آزادي را به پريشان گويي و اظهارات مضحك واداشته است. وي به سايت «ميزان نيوز» گفته است:
«متاسفانه اين انتخابات در مسيري حركت كرد كه در كوتاه مدت ركن جمهوريت نظام دچار مشكل خواهد شد. نتيجه اين انتخابات تعجب برانگيز است چگونه است كه فردي در همه پرسي هاي اوليه هيچ نوع محبوبيتي در ميان مردم نداشته و فقط در ظرف 48ساعت درصدر قرار مي گيرد. اين در حالي است كه احمدي نژاد از سوي هيچ حزبي حمايت نشده و به هيچ حزبي هم تعلق ندارد.

سؤال اين است كه كدام سازمان سياسي و نظامي در سرتاسر ايران از امكانات خود به نفع وي بهره گرفته است؟ حتي اگر فرض را بر اين قرار دهيم كه احمدي نژاد در تهران به عنوان شهردار كارنامه موفقي داشته چگونه است كه در دورافتاده ترين نقاط كشور نيز حائز اكثريت آرا شد؟»
يزدي البته توضيح نداده است كه فرضا هم اگر گروه هايي در پي «سازمان دادن» به مردم بوده اند، چرا مردم به سخن آنها گوش داده و خود را به نفع كانديداي اصولگرا سازمان داده اند؟ به علاوه اين گروه هاي سازمان دهنده با اين قدرت خارق العاده در سازمان دادن مردم تا به حال كجا بوده اند كه اصولگرايان را براي عدم شكست در ديگر انتخابات هايي كه نتيجه آنها به نفع ايشان نبود، ياري دهند؟!