آماری از کودکان ‌کار خانگی و کارگاهی در ايران در دست نيست، ايلنا

چالش اصلی دستگاه‌ها در مورد اجرای آيين‌نامه ساماندهی کودکان خيابانی اين بوده است که حدود ۴۰ درصد کودکانی که وارد مراکز ساماندهی کودکان خيابانی می‌شوند، غيرايرانی هستند

ايلنا: يک محقق اجتماعی گفت: متاسفانه آماری از کودکان کار خانگی و کارگاهی در ايران در دست نيست
به گزارش خبرنگار ايلنا ، معصومه معارف‌وند در سمينار آسيب های کودکان و زنان سرپرست خانواربا اشاره به مشکلات کودکان کارو خيابان تاکيد کرد: بررسی های انجام شده در سال های اخير نشان دهنده ناموفق بودن مداخلات برای از بين بردن پديده کودکان خيابانی در ايران بوده است.

به گفته اين محقق اجتماعی براساس آمارهای ارائه شده، اغلب کودکانی که از زمان تصويب آيين‌نامه ساماندهی کودکان خيابانی در سال ۱۳۸۴ وارد فرايند ساماندهی شده اند، پس از مدت کوتاهی به خيابان ها بازگشته اند، تقريباً همه کودکان خيابانی در ايران به عنوان کودکان کار خيابانی قابل طبقه‌بندی هستند و مشکل آنها پيوندی اجتناب ناپذير با مشکلات اقتصادی خانواده های آنان دارد.
وی ادامه داد: مداخلاتی که سازمان‌ها و نهادهای حمايتی برای بازگرداندن اين کودکان به شرايط مطلوب طراحی و اجرا می‌کنند، کم اثر و حتی در بسياری موارد بی‌اثر است.
معارف‌وند ضمن مرور وضعيت کودکان خيابانی در ايران و آسيب‌هايی که آنها را تهديد می‌کند، به ضرورت طراحی برنامه‌های کاهش آسيب ويژه کودکان خيابانی پرداخته و بر اساس تجربه‌های سال‌های اخير در ايران و مطالعات تطبيقی، مجموعه‌ای از مداخلات کاهش آسيب ويژه اين گروه را پيشنهاد کرد.
وی در مورد وضعيت کودکان کار و خيابان در ايران گفت: کودکان کار خيابانی بخشی از کودکان کار را تشکيل می دهند اما به دليل اينکه بيشتر در معرض ديد هستند مورد توجه بيشتری قرار می گيرند تا جايی که گاهی اين شائبه بوجود می‌آيد که آنها تنها گروه کودکان کار نيازمند حمايت هستند. آماری از کودکان کار خانگی و کارگاهی در ايران در دست نيست.
به گفته اين محقق اجتماعی ،چالش اصلی دستگاه ها در مورد اجرای آيين نامه ساماندهی کودکان خيابانی اين بوده است که حدود ۴۰ درصد کودکانی که وارد مراکز ساماندهی کودکان خيابانی می شوند، غيرايرانی هستند
وی تاکيد کرد : تا زمانی که اقدامات درمانی و حمايتی جايگزين های مناسبی را برای کودکان خيابانی ارائه نمی کنند و اين کودکان به دليل شرايط خانوادگی خود ناچار به حضور و کار در خيابان هستند، اجبار يا اصرار به کودکان برای ترک کار در خيابان می تواند ادامه ارتباط حرفه ای با ايشان را مختل کند.
به اعتقاد معارف‌وند، از جمله مهمترين اصول ارائه خدمات کاهش آسيب به کودکان کار خيابانی عدم تأکيد و اجتناب از اجبار کودکان به ترک کار در خيابان است. کودکان بايد دريابند خدمات کاهش آسيب بدين منظور طراحی شده اند که آسيب کمتری در زمان حضور آنها در خيابان متوجهشان شود
اين فعال و محقق اجتماعی در پايان خواستار مشارکت همگانی در اين مقوله شد و گفت: تعامل يک جانبه با گروه های هدف در برنامه‌های کاهش آسيب موجب شکست اين برنامه‌ها می شود، جلب مشارکت آنها در ارائه خدمات می تواند به پايداری و اثرگذاری خدمات کمک قابل توجهی کند.