پدر می گويد: "نگاه کن، آنجا
هفت برادران را نمی بينی؟"
من دستهايم را دراز می کنم
و به شمشيرهای برهنه شان دست می کشم.
آنگاه جنگ شبانه آغاز می شود
ما اژدهای مکار را می رانيم
و در گوشه های تاريک آسمان
گل ميخ های ستاره می کاريم.

در بامداد مادر می گويد:"نگاه کن
آنجا، دو خواهران را نمی بينی؟"
من دستهايم را دراز می کنم
و به کوزه های آبشان دست می کشم.
آنها پيام آور ابرهای باران خيزند
و با برآمدن آفتاب ناپديد می شوند.