مرتضی احمدی: اميدوارم تا آخر عمر، گذرم به ارشاد نيفتد، ايلنا

احمدی که عمری را در راه خلق آثار هنری و فرهنگی صرف کرده، از توقف آثارش توسط وزارت ارشاد متعجب است. او می‌گويد: چطور بعداز اين همه سال مديران ارشاد به اين نتيجه رسيده‌اند که کار‌های من به ضرر جامعه و مردم است؟

ايلنا: مرتضی احمدی که چندی پيش کتابی را تحت عنوان «پيش‌پرده و تاريخچه‌ی آن» برای انتشار به نشر ققنوس سپرده‌است، بار ديگر از سوء‌برخوردهايی که مسوولان وزارت ارشاد نسبت به او و آثارش داشته‌اند، گله کرد.

احمدی در گفتگو با خبرنگار ايلنا با اشاره به اين مطلب که کار ارشاد؛ ادعا و کوتاهی‌ست، گفت: مديران وزارت ارشاد از هر فرصتی استفاده می‌کنند و شعارهای فرهنگی قشنگی را سر می‌دهند که حمايت از هنرهای سنتی و آيينی هم يکی ديگر از ادعاهای فرهنگی ارشاد است که در عمل آنگونه که انتظار می‌رود وجود نداشته و ندارد.

احمدی که معتقد است؛ عالی‌ترين جايگاه فرهنگی کشور، يعنی وزارت ارشاد توسط مديريتی سليقه‌ای اداره می‌شود، افزود: ۱۴ سال است که ديگر به محوطه‌ی وزارت ارشاد پا نگذاشته‌ام زيرا آنقدر ازسوی مسوولان اين وزارتخانه که اتفاقا وزارت‌خانه‌ی مربوطه‌ی ماست، برخوردهای بدی ديده‌ام که آرزو می‌کنم تا پايان عمر، ‌گذرم به ارشاد نيفتاد.

اين هنرمند درخصوص برخوردهای برخی از مسوولان وزارت ارشاد توضيح داد: بدترين برخوردهايی که از آنان ديده‌ام، اين است که هرگز خود را به پاسخگويی ملزم نمی‌دانند. گويا اساسا وظيفه‌ای ندارند که جواب ارباب رجوع‌ها را بدهند. اين روند حتی در تماس‌های تلفنی نيز وجود دارد، هر وقت که تلفنی موضوعی را پيگيری می‌کنم يا مديران مربوطه جوابگو نيستند و يا اينکه جواب درستی نمی‌دهند.

وی با اشاره به توقف تعدادی از آثارش در وزارت ارشاد، اظهار داشت: من که قاچاق يا دزدی نکرده‌ام! انتشار کتاب‌هايم هم با مجوز وزارت ارشاد صورت گرفته اما نمی‌دانم چطور ممکن است يک کتاب بعداز بارها اخذ مجوز و انتشار، در چاپ دهم؛ يکباره غيرقابل چاپ معرفی می‌شود. کتاب «کهنه‌های هميشه نو»ی من به چنين سرنوشتی دچار شده. «فرهنگ لغات» هم به سرنوشت مشابه‌ای دچار شده و در چاپ پنجم متوقف مانده است.

احمدی که معتقد است؛ مضامين آثارش برتافته از تاريخ فرهنگی کشورمان ايران هستند، گفت: اين مضامين، سينه به سينه و نسل به نسل در طول زمان پيش‌آمده و به دست ما رسيده است. حالا نوبت ماست که به رسالت خود جامه‌ی عمل بپوشانيم و اين مفاهيم را به مردم زمانه‌ی خود انتقال دهيم. در چنين شرايطی، موانعی که وزارت ارشاد پيش پای من و امثال من قرار می‌دهد، جفا در حق ملت است.

وی درمورد آثار صوتی خود نيز توضيح داد: بعداز آن‌همه دوندگی، تنها به ۱۱ قطعه از ميان ۷۰ قطعه رضايت دادند، که البته تنها اجازه دادند يک ضرب، آوازخوانی مرا همراهی کند. الباقی کارها هم که تماما غيرقابل انتشار شناخته شده‌اند.

اين بازيگر پيشکسوت اضافه کرد: در زمانه‌ای که سيل عظيمی از موسيقی‌های مختلف از زمين و آسمان به کشور ما سرازير شده، حساسيت به صدای سازها و متوقف کردن ترانه‌هايی که شناسه‌های فرهنگی اين مرز و بوم هستند، کار بی‌ثمری است.

وی ضمن بيان اين مطلب که همچنان به کار خود ادامه خواهم داد، درمورد فعاليت‌های اخير خود در حوزه‌ی نشر و دوبله توضيح داد: درحال حاضر مشغول جمع‌آوری کتابی تحت عنوان «مجموعه‌ی فرهنگ لغات تهران» هستم که آميزه‌ای از تمام آثار پيشين من خواهد بود. در حوزه‌ دوبلاژ هم بعداز «شکرستان» که آخرين کار منتشر شده‌ی من بوده، اخيرا چند کارتون با همکاری تعدادی از جوانان با استعداد دوبله کرده‌ام که اخبارش متعاقبا اعلام خواهد شد.

احمدی در پايان سخنانش گفت: نمی‌دانم آيا بايد سرانجام افرادی چون من که عمر خود را فدای فرهنگ و هنر مملکت کرده‌اند، اين باشد؟! می‌گويند با يک دست نمی‌شود ۲هندوانه را برداشت اما من به عشق مردم در هر گرايشی که امکانش بود، فعاليت هنری داشته‌ام. آن‌وقت با چنين سابقه‌ای، آثار مرا غيرقابل انتشار و مضرر برای جامعه و مردم اعلام می‌کنند!

مرتضی احمدی، يکی از معدود هنرمندانی‌ست که شناسنامه‌ی هنری‌اش در يک سياهه‌ی بالا و بلند نمی‌گنجد. بازيگری در سينما و تئاتر، سال‌ها فعاليت در حوزه‌ی دوبلاژ، خوانندگی، تحقيق و نگارش چندين کتاب و... بخشی از سرفصل‌های اين سياهه است.