هادی قابل: از راهی که گزيده ام پشيمان نيستم، نوروز

مراسم تجليل از حجت الاسلام و المسلمين هادی قابل ، عضو زندانی شورای مرکزی جبهه مشارکت ايران اسلامی برگزار شد.
در اين مراسم که تحت عنوان " اعتراض به ادامه تضييع حقوق شهروندان" در دفتر مرکزی جبهه مشارکت ايران اسلامی برگزار شد حجت الاسلام درايتی ، حجت الاسلام ابوالفضل موسويان ، دکتر عليرضا علوی تبار ، حجت الاسلام يوسفی اشکوری ، دکتر فاطمه راکعی ، مهندس عباس عبدی ، دکتر علی شکوری راد و داوود رضوی به ايراد سخن پرداختند.
هادی قابل در پيامی که توسط فرزند ايشان قرائت شد خطاب به حاضران اظهار داشت:" از راهی که گزيده ام، نه پشيمانم و نه نگران. به ايران آزاد، آباد، بدون استبداد و خودکامگی می انديشم و به آن اميدوارم"
در اين مراسم که به همت کميسيون حقوق بشر حزب برپا شده بود اعضای شورای مرکزی ، دفتر سياسی و منطقه تهران جبهه مشارکت حضور داشتند. خانواده قابل ، حجت الاسلام احمد منتظری ، دکتر هاشم آقاجری و خانواده منصور اسانلو از جمله ديگر حاضران در اين مراسم بودند.
متن کامل نامه هادی قابل و نيز فايل کامل صوتی اين مراسم (با حجم ۵۸/۹ مگابايت و فرمت wma) در ادامه آمده است

دانلود فايل کامل صوتی مراسم

پيام هادی قابل به مراسم "اعتراض به ادامه تضييع حقوق شهروندان"
به نام خداوند جان آفرين
حکيم سخن در زبان آفرين
سروران گرامی، خانم ها و آقايان
سلام گرم مرا از پشت ميله های مهرورزی و عدالت علوی! پذيرا باشيد.
با خبر شدم قرار است امروز ۱۹/۲/۱۳۸۷ اين بنده کوچک خدا را مورد لطف قرار داده و به ياد روزهای همراهی و همگامی، و اميد به استواری گام های پيش رو، ساعاتی را به همدلی و همنوايی بنشينيد.
سپاس خود را نثار تک تک شما گراميان و فرهيختگان می کنم و از درگاه يکتای بی همتا پيروزی و بهروزی برايتان آرزو دارم.
بيش از يکصد سال است که ملت بزرگ و آزاديخواه ايران برای زدودن استبداد و استقرار دموکراسی و مردم سالاری، هزينه می پردازد.
استبدادی که در زوايای انديشه ها، اخلاقيات و حتی برداشت های متون دينی و مذهبی مان جا خوش کرده و هر از چندی از گوشه ای سرک می کشد. بی ترديد برای قطع ريشه های استبداد از پيکره جامعه و رسيدن به بهار با طراوت دموکراسی، مردم سالاری و ازادی اکنون هم بايد هزينه پرداخت و از آن نهراسيد.
بر خود می بالم که فرزندی کوچک از اين ملت بزرگم که خداوند توفيق عنايت فرمود تا اندک هزينه ای در اين راه مقدس بپردازم.
از راهی که گزيده ام، نه پشيمانم و نه نگران. به ايران آزاد، آباد، بدون استبداد و خودکامگی می انديشم و به آن اميدوارم.
اگر چه به ستم و بر خلاف موازين قانونی و دينی مجبور به تحمل زندان هستم. اما خدا می داند که کوچک ترين هراسی ندارم که بر عکس اين عاملان و آمران زندان من هستند که در هراس و وحشتند!
ميهمانان گرامی، اعضای محترم حزب مشارکت ايران اسلامی؛
رمز پيروزی بر اهريمن استبداد، آگاهی، اتحاد و مقاومت است. اين سه عامل امکان پذير نيست، مگر آنکه سازماندهی و تشکل را جدی بگيريم. با نگاهی به تجربه های موفق دموکراسی و آزاديخواهی در جهان بر اين حقيقت آگاه می شويم که احزاب و تشکل های سياسی و صنفی اساس و زير بنای دموکراسی است.
ملت ايران هنگامی می توانند به اهداف عاليه خود برسند که امر تحزب و تشکل را جدی بگيرند. از قضا مستبدان هم بيشترين حمله و اتهام را متوجه تشکل ها و سازمان های پويا و منسجم می کنند، زيرا از آن‌ها می هراسند.
آرزو می کنم که ثمره رنج زنان و مردان آزاده و آزاديخواه، قطع ريشه های استبداد و خودکامگی و شکوفای گل آزادی و دموکراسی در اين مرز و بوم باشد.
حسن ختام سخن را شعری از حافظ قرار می دهم و به همه شما و عزيزانی که نتوانستند در اين جلسه حضور يابند تقديم می دارم.

رسيد مژده که ايام غم نخواهد ماند
چنان نماند و چنين نيز هم نخواهد ماند
من ار چه در نظر يار خاکسار شدم
رقيب نيز چنين محترم نخواهد ماند
چو پرده دار به شمشير می زند همه را
کسی مقيم حريم حرم نخواهد ماند
چه جای شکر و شکايت ز نقش نيک و بد است
چو بر صحيفه هستی رقم نخواهد ماند
سرود مجلس جمشيد گفته اند اين بود
بيار جام که دوران جم نخواهد ماند
غنيمتی شمر، ای شمع، وصل پروانه
که اين معامله تا صبحدم نخواهد ماند
توانگرا دل درويش خود بدست آور
که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند
بر اين رواق زبر جد نوشته اند به زر
که جز نکوئی اهل کرم نخواهد ماند
ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ
که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند
بار ديگر سپاس مرا پذيرا باشيد.
خدا يار و نگهدارتان

هادی قابل
قم- زندان لنگرود
۱۹/۲/۱۳۸۷