شاهدی از اوين، محبوبه کرمی، تغيير برای برابری

تغيير برای برابری : بيش از يک ماه است که در زندان اوين محبوس شده ام. مدت کوتاهی است از طريق تلفن با دوستانم می توانم تماس بگيرم و گاهی هم از زندانيان ديگر خبری بگيرم. روزی در اوين قدم می زدم که خبر تاسف انگيزی به گوشم رسيد. شنيدم کليات لايحه حمايت از خانواده، تصويب شده است. برايم باور کردنش سخت بود. باز صدای بی عدالتی، باز اعلام بی هويتی، بار باورهايی که می خواهند کورکورانه باورشان کنيم تا به مقاصد پليدشان در لباس قانون برسند رخ نشان می دهند. با دوستانم تماس گرفتم و آنها هم خبر را تاييد کردند...

زن، واژه ای آشنا، چشيدهء ظلم و استبداد دورانها و تصويری که کم رنگش می کنند تا از ياد ببريم حماسهء اش را اينجاست کنار ديگر آشنايان و شاهد قضاوت های ناعادلانه و کشنده... مگر ما چه می خواهيم جز برابری حقوق زن و مرد، سرپرستی برای مادر هم، برابری در ارث و شهادت و انسانيت؟

بياييد جلوی تصويب اين لايحه را گرفته و نگذاريم بيش از اين زنان جامعه مان تحت ظلم قرار گيرند، دختران سرزمين آفتاب، روا نيست عشق مان را به تاراج هوس های دولتمردان بياندازيم...

تساوی حقوق زن و مرد لازمه دموکراسی است و اين عادلانه نيست که دخترانی که با هزاران اميد و آرزو، پا در عرصهء زندگی می گذارند، تا شريک لحظه های با هم بودن با شريک زندگی شان باشند، اسير هوس های سوداگران عشق شوند که در لباس قانون به عشق و تقدسی که خدا در قرآن نيز مقدور کرده، بی حرمتی کنند و باعث به هم خوردن کانون هزاران خانواده شوند.

اينجا من شاهدم، شاهد نتيجه تبعيض های قانونی، شاهد عينی نتيجه قانون چندهمسری، از هووکشی تا شوهرکشی و اکنون خودکشی روزمره. شاهد نتايج بی حقوقی در طلاق و ازدواج، شاهد زنانی که از کودکی شوهرداده شدند و اکنون به خاطر عصيانشان در اينجايند...

بايد سروده همبستگی را تکرار کنيم و باور داشته باشيم هر آنچه را که می خواهيم و تساوی، اين واژه زيبا را در فرهنگ مان حک کنيم شايد که باز پيوند رهايی را دريابيم. از هزاران مکر و نيرنگی که کمر به شکستن احساس زنان بسته اند حذر کنيم و بدانيم که اگر دستانمان در هم فشرده شوند، می توانيم غرورمان را باور کنيم.

محبوبه کرمی/۳/۵/۸۷
زندان اوين