شرکت در این انتخابات حمایت از نظام خلیفه گری است! علی کشتگر

گستاخی هاشمی را ببینید که پس از 26 سال در مصدر قدرت بودن و داشتن مسئولیت مستقیم در ترور و کشتار، طولانی شدن جنگ و فساد و همه بدبختی های دیگری که دامن گیر ایران و ایرانیان شده است، طوری حرف می زند که انگار یک چهره تازه وارد است که برای اصلاح وضعی که اصلا به او مربوط نیست پا به میدان گذاشته. این گونه اهانت به هوش و حق مردم را فقط می توان با تحریم فعال و یکپارچه پاسخ داد

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

آنچه ثبات نظام حاکم را این روزها بیش از هر چیز دیگری تهدید می کند تحریم یکپارچه انتخابات فرمایشی 27 خرداد ماه است.
اگر تحریم همگانی باشد، از فردای انتخابات همه داده ها در صحنه سیاسی ایران به زیان حاکمیت و به سود جنبش ملی ضد استبدادی دگرگون می شود.
سران رژیم همگی درکشاندن مردم به پای صندوق ها و شکستن کمرتحریم، منافع مشترک دارند. این تحریم، فقط نه گفتن به جناح اقتدارگرا نیست بلکه نه به همه جناح ها و دسته های حاکم است. نه به قانون اساسی و ساختار سیاسی در تمامیت آن است. تحریم یکپارچه انتخابات فقط نه به کل حاکمیت هم نیست بلکه هم بستگی و هم دلی ملت علیه استبداد و آمادگی ملت برای اقدامات بزرگ تر است. جهانیان نیزاین بار به شیوه برخورد ملت ایران چشم دوخته و اگرببینند که ما ایرانیان آمادگی اقدام یکپارچه علیه استبداد را پیدا کرده ایم از استقرار دموکراسی در ایران حمایت خواهند کرد. خود ما ایرانیان هم این روزها باید از خود بپرسیم که آیا می توانیم با هم آهنگی و هم دلی انتخابات فرمایشی را به فرصتی برای وحدت ملی علیه استبداد تبدیل کنیم؟
مهمترین دغدغه سران نظام این روزها نه مساله بحران هسته ای است و نه آن که چه کسی از صندوق انتخابات بیرون می آید. بلکه همه اینها تحت الشعاع چگونگی حضور و یا عدم حضور مردم در پای صندوق های انتخابات فرمایشی است. تردید نکنیم که ماشین تبلیغاتی رژیم و همه اهرم های اقتصادی و سیاسی نظام برای شکستن تحریم و کشاندن بخشی از مردم در پای صندوق های رای از هم اکنون با تمام تجربه و توان به حرکت درآمده اند.
برخی از اصلاح طلبان مدعی می شوند که تحریم برخورد انفعالی است. پیشنهاد می کنند که بالاخره باید از فرصت استفاده کرد و از میان نامزدها یکی را برگزید. اما خود بهتر می دانند که تحریم یکپارچه، در شرایط انتخابات فرمایشی انفعال نیست بلکه اقدامی است آگاهانه و سرآغاز اقدامات همگانی دیگر از فردای 27 خرداد ماه. می گویند معین اگر بیاید چنین و جنان می کند، اما پاسخ نمی دهند که معین چه چیزی بیش از خاتمی دارد و کدام اهرم هائی در اختیار دارد که خاتمی نداشت؟ طرفداران هاشمی می گویند، بهتر است مردم به وی رای دهند چرا که او تدارکاتچی نیست، و می تواند با قدرت عمل کند. اما هاشمی می خواهد با قدرت در چه راهی عمل کند؟ آیا در راهی غیر از همان راهی که در 8 سال ریاست جمهوری اش و در 26 سال مصدر قدرت بودنش عمل کرده است؟ و گستاخی هاشمی را ببینید که پس از 26 سال در مصدر قدرت بودن و داشتن مسئولیت مستقیم در ترور و کشتار، طولانی شدن جنگ و فساد و همه بدبختی های دیگری که دامن گیر ایران و ایرانیان شده است، طوری حرف می زند که انگار یک چهره تازه وارد است که برای اصلاح وضعی که اصلا به او مربوط نیست پا به میدان گذاشته. این گونه اهانت به هوش و حق مردم را فقط می توان با تحریم فعال و یکپارچه پاسخ داد.
و بالاخره وزیر اطلاعات و برخی از دیگر سخنگویان استبداد مذهبی با گفتن آن که تحریم براندازی است، می کوشند با ایجاد ارعاب طرفداران تحریم را ساکت کنند. عده ای از اصلاح طلبان نیز تحریم انتخابات و در پیش گرفتن سیاست تغییر نظام سیاسی را در مخاطره قرار دادن استقلال و یکپارچگی کشور وانمود می کنند و با این حرفها می کوشند مردم را به پای صندوق ها بکشانند مثلا مصطفی تاج زاده در این مورد چنین می گوید: تلاش برای " تغییر نظام سیاسی استقلال و یکپارچگی ایران را" بخطر می اندازد. البته در دوران دیکتاتوری سلطنتی نیز مدافعان آن رژیم مدعی می شدند که هرگونه انتقاد از خودکامگی سلطنتی و تضعیف آن مایه تلاشی کشور و بخطر افتادن تمامیت ایران است. از امثال آقای تاج زاده باید پرسید تغییر نظام سیاسی که در چند دهه گذشته در دهها کشور جهان رخ داده کدام یک موجب تجزیه آن کشور شده که حالا ایرانیانی که سه هزار سال است با هم زندگی می کنند و درهمه طوفانهای بنیان کن تاریخی و دگرگونی های با هم مانده اند باید بخاطر ترس از چنان خطری نظام دینی را تحمل کنند و بروند پای صندوق های رای برای بیعت با رهبری.

به اعتقاد من وخامت بحران هسته ای نیز به همین انتخابات فرمایشی مربوط است.
بعید نیست که آخوندهای حاکم عمدا خواسته باشند با داغ تر کردن بحران هسته ای تنور انتخابات را گرم کنند. آنها حتی از حملات هوایی آمریکا و اسرائیل به تاسیسات ایران نیز باکی ندارند و از آن استقبال می کنند چرا که برای ایجاد انسجام در ارکان قدرت و کشاندن بخشی از مردم به دنبال خود به شدت به آن نیاز دارند.
در روزهای آینده احتمالا شاهد تلاشها و ترفندهای بیشتری از سوی حاکمیت برای کشاندن مردم به پای صندوق های انتخابات خواهیم بود، اپوزیسیون اگر هوشیارانه و هماهنگ عمل نماید می تواند این تلاشها را خنثی کند.