افسانه های انتخابات 84، م.مهاجری

1- اگر جز معین، فرد دیگری رییس جمهور شود به دوران قبل از دوم خرداد بر می گردیم.

این روزها این حرف را زیاد می شنوم :
" دوست من! مگر یادت رفته دوران قبل از دوم خرداد را؟ همین آزادی های ساده را هم نداشتیم! می خواهی به آن دوران خاکستری برگردیم ؟"
این تحلیل اشتباه از آنجا ناشی می شود که آمدن خاتمی و همزمانی آن با بازتر شدن فضای اجتماعی این دیدگاه را ایجاد کرده است که این آزادی نتیجه ی کارهای خاتمی بوده است. خیر! خاتمی خود نتیجه ی دوم خرداد بود نه خالق آن. آزادی های نسبی فعلی به دلیل آمدن خاتمی نبود بلکه با افزایش جمعیت جوان در ایران و بروز پدیده baby boom در کشور، اعمال سیاست سخت گیرانه می توانست فضای بحرانی در کشور ایجادکند بنابراین جدا از اینکه چه کسی رییس جمهور می شد حکومت بنابر مصلحت مجبور به بازتر کردن حصار های اجتماعی بود. بیاد بیاورید که این رهبری است که سیاستهای نیروهای نظامی - انتظامی را مشخص می کند. با این دلایل باز شدن فضا را نتیجه فشارهای اجتماعی مردم و جنبش اصلاحات قبل از روی کار آمدن خاتمی می دانم نه شخص خاتمی.

2- معین یا هاشمی با آمریکا مذاکره مستقیم می کنند و با امریکا رابطه بر قرار خواهند کرد

در حال حاضر ایران در دو مرز زمینی عراق و افغانستان با آمریکا هم مرز است. دو کشور پاکستان و ترکیه نیز از نظر نظامی هم پیمان آمریکا هستند، بنابراین آمریکا از آن شیطان افسانه ای دوردست به کشوری تبدیل شده که ایران را به محاصره خود در آورده است. مذاکره با آمریکا دیگر یک حربه سیاسی داخلی نیست بلکه به یک الزام برای امنیت ملی ایران تبدیل شده است. رییس جمهور آینده هر کس که باشد از سوی نظام مامور مذاکره با امریکا خواهد بود.

3- اگر رای ندهیم با کاهش مشروعیت، حکومت تضعیف و جنبش دمکراسی خواهی تقویت می شود.

هرچند کاهش مشروعیت از نظر نمادین دارای ارزش بسیار است اما جمهوری اسلامی نشان داده که بدون مشروعیت نیز می تواند حکومت داخلی را حفظ کند. همچنین تجربه کشورهای همسایه نظیر عربستان، یمن و .. نشان می دهد اگر حکومتی رانت ها و باج های لازم را در اختیار قدرتهای بزرگ بگذارد دیگر عدم مشروعیت مردمی مشکل بزرگی نخواهد بود. بطور خلاصه اعلام عدم مشروعیت در سطح بین المللی معمولا" یک بهانه جهت باجگیری است که مسلما" مجمع تشخیص مصلحت باج های لازم را از پول نفت پرداخت خواهند کرد.

4- معین قانون اساسی را تغییر می دهد.

طبق اصل ۱۷۷ بازنگری در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در موارد ضروری به ترتیب زیر انجام می‌گیرد. رهبری پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام طی حکمی خطاب به رییس جمهور موارد اصلاح یا تتمیم قانون اساسی را به شورای بازنگری قانون اساسی با ترکیب زیر پیشنهاد می‌نماید:

1. اعضای شورای نگهبان.
2. روسای قوای سه گانه.
3. اعضای ثابت مجمع تشخیص مصلحت نظام.
4. پنج نفر از اعضای مجلس خبرگان رهبری.
5. ده نفر به انتخاب مقام رهبری.
6. سه نفر از هیأت وزیران.
7. سه نفر از قوه قضاییه.
8. ده نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی.
9. سه نفر از دانشگاهیان.

حال از خوش بین ترین شما می پرسم، آیا معین تحت عنوان رییس جمهور می تواند با شرایط فوق تغییر قانون اساسی را به جایی برساند و یا پیگیری او به سرنوشت لوایح خاتمی دچار خواهند شد ؟

5- تحریم انتخابات یک روش انفعالی است و به عنوان یک استراتژی هیچ نتیجه مشخصی در بر ندارد.

کاملا" مخالف این تحلیل هستم. ما در ایران تعداد محدودی رجال سیاسی اصلاح طلب داریم. جنبش دوم خرداد حول توان مدیریتی و اجرایی این افراد شروع شد. اصلاح طلبانی نظیر شمس الواعظین، گنجی، سروش، حجاریان و ... توانستند در آن سالهای خاکستری روح فعالیت سیاسی را در مردم بدمند و حرکت دوم خرداد را شکل دهند که مهمترین نقطه ی قابل اتکا و قابل دفاع در کارنامه ی اصلاح طلبان می باشد. اما پس از آنکه دولت و مجلس توسط اصلاح طلبان فتح شد چرخ قدرت آنها را به سه دسته کرد : دسته اول افرادی نظیر کروبی که به درون چرخ قدرت مکیده شدند و چیزی از اصلاح طلبی یادشان نماند. دسته دوم افرادی مثل گنجی که توسط چرخ به بیرون پرتاب شدند و آسیب فراوان دیدند. دسته سوم هم افرادی هستند مثل خاتمی که ازین چرخش قدرت به سرگیجه افتاده اند و هرچند می خواهند حرکت کنند توان حرکت ندارند چرا که در لابلای هزارتوی قانون اساسی ما برای همه سهم قدرت هست جز رییس جمهور.

بنابراین شخصا" کارنامه اصلاح طلبان در بیرون حکومت را موفق تر از تجربه آنان در درون حکومت می دانم و معتقدم که پدیده دوم خرداد و پیشرفت های اجتماعی – سیاسی ناشی از آن قابل تکرار است به شرط آنکه رجال سیاسی اصلاح طلب و فعال خود را در درون این هزارتوی قدرت نفرستیم. آن حرکتی را که آن روز خاتمی و امروز معین در لباس کاندید ایجاد کردند در لباس رییس جمهور نمی توانند ایجاد کنند چرا که در هزار توی نظام فعلی هضم و استحاله می شوند. ولی همین نیروها در بیرون حکومت با گسترش تشکل ها و فعالیت های سیاسی و تربیت نیروهای فکری جدید می توانند با فشار از بیرون حکومت آن را تغییر دهند.
من شخصا" رای نمی دهم و امیدوارم اصلاح طلبان ازین پس به جای ایجاد یک حرکت مقطعی در زمان انتخابات، اصلاحات را با توده ی مردم خارج از حکومت دنبال کنند.