شجریان : یک شاخه گل بهترین هدیه است، مهر

استاد آواز ایران اعتقاد دارد طراوت و تازگی بهار و طبیعت خود یک هدیه است اما اینها همه می تواند در اهدای یک شاخه گل متبلور شود.

محمدرضا شجریان با بیان این مطلب به خبرنگار مهر گفت: من زیاد به هدیه نوروزی فکر نمی کنم آنچه مرا به وجد می آورد شور و شوقی است که با نزدیک شدن به روزهای آغازین بهاری مشاهده می کنم؛ دیدن گل سنبل ، بوئیدن عطر گل و گیاهان بهاری و آن تازگی و جوانه زدنها است که روح و روان آدم را تحت تاثیر قرار می دهد.

وی که به عنوان استاد مسلم آواز ایران شناخته شده است سالهای متمادی از عمرش را در پرورش گل و گیاه صرف کرده و در سالهای اخیر نیز با تحقیق و تفحص در زمینه ساخت سازهای ابداعی چند ساز جدید ساخته است.وی همچنین در هنر خوشنویسی تا مرحله ممتاز پیش رفته است.

محمدرضا شجریان متولد اول مهر ۱۳۱۹ در مشهد است. از کودکی با توجه به استعداد و صدای خوبش تحت تعلیم پدر که خود قاری قرآن بود قرار گرفت ؛ در سال ۱۳۳۱، برای نخستین بار، صدای تلاوت قرآن او از رادیو خراسان پخش شد.

وی در سال ۱۳۳۸ به دانشسرای مقدماتی در مشهد رفت و با یک معلم موسیقی آشنا شد.وی پس از دریافت دیپلم دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش در آمد و به تدریس مشغول شد و در این زمان با ساز سنتور آشنا شد. در سال ۱۳۳۷ به رادیو خراسان رفت و در رشته آواز مشغول فعالیت شد. سپس برای اجرای برنامه‌های گلها به تهران نزد استاد داوود پیرنیا دعوت شد و در بیش از یکصد برنامه گلها و برگ سبز شرکت کرد. شجریان در سال ۱۳۴۰ ازدواج کرد.برای آموختن خوشنویسی در انجمن خوشنویسان نزد استاد ابراهیم بوذری رفت. او از سال ۱۳۴۷، خوشنویسی را نزد استاد حسن میرخانی ادامه داد.

شجریان تا سال ۱۳۵۰ با نام مستعار سیاوش بیدکانی با رادیو همکاری می‌کرد. در ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و یادگیری سنتور و ردیف‌های آوازی را نزد وی دنبال کرد. در سال ۱۳۵۱ در برنامهٔ گلها با استاد نورعلی خان برومند آشنا شد و به آموختن شیوهٔ آوازی طاهرزاده نزد او پرداخت. از سال ۱۳۵۲ نزد عبدالله دوامی کلیه ردیف‌های موسیقی و شیوه‌های تصنیف‌خوانی را فرا گرفت. در همین سال به همراه گروهی از هنرمندان چون محمدرضا لطفی، ناصر فرهنگ‌فر، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و داوود گنجه‌ای، مرکز حفظ و اشاعه موسیقی را به سرپرستی استاد داریوش صفوت فعالیت کرد.

وی شیوه‌های آوازی اقبال السلطان، تاج اصفهانی، میرزا ظلی، ادیب خوانساری، قوامی و بنان را روی صفحات و نوارها به دقت دنبال کرد. از سال ۱۳۵۴، تدریس هنرجویان را در رشته آواز در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۵۸ با تعطیلی این رشته کار تدریس خود را پایان داد. در سال ۱۳۵۵ به همراه هوشنگ ابتهاج و برخی هنرمندان دیگر از رادیو کناره‌گیری کرد.

شجریان در سال ۱۳۵۶ شرکت دل‌آواز را بنیان‌گذاری کرد. همچنین در سال ۱۳۵۷ در مسابقه تلاوت قرآن کشوری رتبه اول را به دست آورد.در ۱۳۵۷ چندین سرود میهنی اجرا کرد... در سالهای بعد و در خانه به تحقیق و تدوین ردیف‌های آوازی پرداخته و به آموزش شاگردان قدیمی‌اش همت گماشت. در فاصله سال‌های دههٔ شصت، شجریان همکاری اش را با پرویز مشکاتیان آغاز کرد که حاصل آن آلبوم‌هایی چون بیداد همایون، آستان جانان، سرّ عشق (ماهور)، نوا و دستان بود. در این سال‌ها به همراه گروه عارف کنسرت‌هایی را در خارج از ایران اجرا کرد.

این استاد آواز در دو دهه گذشته علاوه بر اجرای کنسرا و ارائه آلبومهای مختلف، چندین جایزه ارزنده بین المللی دریافت کرده است.گروه شهناز به سرپرستی مجید درخشانی از جمله آخرین گروههایی است که در کناراستاد مشغول اجرای برنامه است و سیزدهم فروردین سال 89 نیز در لندن به اجرای برنامه می پردازد.

محمدرضا شجریان از سه سال پیش با همکاری فرهنگستان هنر کارگاههای تخصصی آواز را راه اندازی کرد که هنوز ادامه دارد ؛ وی هم اینک به عنوان رئیس شورای عالی خانه موسیقی با این نهاد همکاری دارد.