بازی کوچکِ بزرگان، ايران ـ کره جنوبی امروز ۱۸:۳۰، ايران ورزشی

ايران ورزشی ـ شکست در بازی نيمه نهايی ۲ تيم ايران و کره جنوبی را به مصاف رده بندی پانزدهمين دوره بازيهای آسيايی رساند. ۲ تيمی که شايد بسياری از هواداران فوتبال گمان می کردند دوطرف برگزار کننده ديدار نهايی رقابت ها هستند و در نهايت يکی از اين ۲ قدرت کهن فوتبال در قاره آسيا مدال طلا و عنوان قهرمانی را از آن خود می کند.
حالا اما ورق به ضرر اين ۲ تيم بزرگ برگشته است و ايران و کره جنوبی بايد برگزار کننده ديدار نه چندان بااهميت رده بندی مسابقه ها باشند. ديداری که هيچ گاه حتی در تورنمنت عظيمی مثل جام جهانی فوتبال هم شوری برنيانگيخته و همواره اهميت چندانی نداشته است.
تيم ما در حالی امروز به مصاف کره می رود که در اين تورنمنت چهره قابل قبولی از خود ارايه نداده و هيچ گاه در حد و اندازه يک مدافع عنوان قهرمانی و شانس اول کسب مدال نشان نداده است.
تيم زير ۲۳ سال ايران پس از آنکه در آسان ترين گروه مقدماتی با نتايجی نه چندان جالب توجه به دور بعد پاگذاشت و چين ۱۰ نفره را با ضربات پنالتی از پيش رو برداشت می شد پيش بينی کرد مقابل ميزبان تا دندان مسلح کار دشواری داشته باشد.
بازی ضعيف بچه های ايران مقابل قطر يک شکست بی حرف و حديث را در پی داشت و فوتبالی که تيم ايران در اين ۹۰ دقيقه ارايه داد به هيچ وجه آن چيزی نبود که انتظارش می رفت. در هر صورت شکست مقابل قطر تيم را به بازی سوم ـ چهارمی کشاند تا شايد اينجا با غلبه بر کره و کسب برنز فوتبال اندکی دلمان آرام گيرد.
بی شک نتيجه ای که قهرمان دو دوره قبل بازيها گرفت ـ حتی اگر سومی را به دست آوريم ـ جالب توجه نبود و اين موضوع وقتی بدتر جلوه می کند که بدانيم بازيکنان ما هيچ کدام در حد و اندازه خود نبودند، سرمربی تيم ما علی رغم صحبت های اوليه انتظارات را برآورده نکرد، انتخاب نفرات بزرگسال اشتباه بود و مشکلات ديگر که شايد نتوان به همه آنها در اين مقال پرداخت. اما حريف امروز ما کره جنوبی است می دانيم تيمی که امروز رودرروی ايران می ايستد همان تيمی است که يک ماه پيش در ورزشگاه آزادی مقابل تمام ستاره های ما با ۲ گل شکست خورد و البته فوتبال قابل قبولی ارايه داد.
تيم پراميد کره ای ها در نيمه نهايی مقابل عراق شکست خورد تا شگفتی بزرگی در اين مسابقه ها رقم بخورد. چه پيش از اين خيلی ها از کره به عنوان شانس قهرمانی ياد می کردند. در تيم کره لی چون سو و لی هو ۲ بازيکن جام جهانی ديده چشم بادامی ها عناصر کارساز تيم وربيک هستند و حرکات هجومی اين تيم برپايه بازيسازی و نبوغ اين دو شکل می گيرد.
ضمن اينکه کره ای ها در ديگر نقاط زمين نيز مهره های کارگشايی دارند که می توانند در قالب يک تيم به معنای واقعی حريف خطرناکی برای ايران باشند.

در طرف مقابل تيم ما با تضعيف روحيه به دنبال شکست در نيمه نهايی امروز مازيار زارع هافبک جنگنده و شوتزن خود و پژمان منتظری را به دليل ۲ اخطاره بودن در اختيار ندارد و مهرداد اولادی و آرش برهانی نيز دچار مصدوميت هستند که بايد ديد به اين بازی می رسند يا نه.شايد بتوان عنوان کرد که اين ديدار چندان اهميتی برای ۲ تيم ندارد اما هر چه نباشد کسب مقام سوم و مدال برنز می تواند اندکی از تلخی ناکامی در نيمه نهايی را بکاهد و پيروزی بر کره غرور ملی مان را بازيابد. هر چند می دانيم شکست کره کم انگيزه به دست بچه های ايران که آنها نيز انگيزه چندانی ندارند سخت و مشکل به نظر می رسد اما همه دوست داريم اين تورنمنت برای فوتبال ما با برد و پيروزی پايان بيابد و جوانان آينده ساز فوتبال ايران با حالتی مغموم و سرخورده از شکست به ديار خود باز نگردند.