مناظرههاي انتخابات و رسوا شدن نظام اسلامي، فرهاد رجبعلي
مناظره كروبي - احمدينژاد جانانه بود. قبل از اينكه بخواهم نتيجهگيري كنم كه مناظره به چه سمتي سنگين شد، مهمترين دستاورد اين دوره از مناظرهها را در انتخابات دهم رياست جمهوري زير سئوال رفتن سلامت نظام اسلامي ميدانم.
در هيچ يك از دورههاي گذشته شخصيتهاي نظام اينچنين يكديگر و ديگر اركان جمهوري اسلامي را رسوا و عيان نكرده بودند. خوشحالي آنجاست كه تمامي مدعاي منتقدين جمهوري اسلامي در اين مناظرهها ثابت شده كه اساس جمهوري اسلامي از ابتدا تا كنون به رهبري آيت الله خميني بر فساد و زور و تجاوز و سركوب بنا شده است.
محمود احمدينژاد در مناظرهاش با مهدي كروبي [اين يار نزديك امام] عملكرد چند دههاش را چنان زير سئوال برد كه كروبي كنترل از كف داد. كروبي چندين بار در وقت احمدينژاد داخل شد و سعي در توضيح ادعاهاي احمدينژاد را داشت.
به گمانم كروبي در چند مورد نتوانست پاسخ قانعكنندهاي ارائه كند؛ يكي درباره دريافت پول از شهرام جزايري هنگامي كه ايشان رياست مجلس ششم را بر عهده داشت. پروژهاي كه هدفش تخريب مجلس ششم بود و دربارهاش اثر افتاد و مهدي كروبي فريب جزايري را خورد تا امروز اينچنين مورد حمله و سوءاستفاده اصولگرايان قرار گيرد.
ديگر مسئلهاي كه به گمانم كروبي مغلوب احمدينژاد شد، مسئله رياستاش در بنياد شهيد و ماجراي دستگيريهاي خودسرانه و شكنجههاي غيرقانوني كروبي در اين سازمان بود. حجتالاسلام كروبي درباره اين موضوع چنان به خشم آمد كه موضوع برداشت پول از جانب دولت نهم از ذخيره ارزي را مطرح كرد كه با مخالفت رهبري مواجه شده بود.
مهدي كروبي يك اشتباه تاكتيكي نيز داشت كه به نظرم از جانب مشاورانش آگاهانه طرح شده بود و آن مطرح ساختن نقش كليدي مشاوران رئيس جمهور در اداره دولت و لزوم مشورت رئيس قوه مجريه با كارشناسان و اينكه لزومي در اطلاع و تسلط واجب رئيس جمهور از آمار و ارقام نيست و لازم است كه با كارشناسانش مشورت كند.
محمود احمدينژاد پس از اين صحبت مهدي كروبي بالفور آن را دستمايه تحقير شيخ اصلاحات قرار داد و مدعي شد كه چطور ايشان كه از اقتصاد و آمار سر در نميآورد، ميخواهد رياست جمهور يك كشور را در اختيار گيرد در حالي كه رئيس دولت بايد خود يك صاحب نظر تمام عيار باشد. حجتالاسلام كروبي حتي درباره اين پاتك رئيس دولت نهم نيز جواب درخوري نداشت.
آقاي كروبي درباره ثروتش نيز هيچ توضيحي ارائه نكرد در حالي كه محمود احمدينژاد دوبار با خنده و طعنه ميزان دارائي مهدي كروبي در ابتداي انقلاب و حال را با هم مقايسه كرد و از ايشان درباره ارزش مالي منزل كنونياش توضيح خواست.
هر چند مهدي كروبي تلاش كرد تا در سياست خارجي و بحث هاله نور در ابتداي مناظره احمدينژاد را ضربه فني كند اما پرونده مالي و سياسي مهدي كروبي در دو دهه گذشته چنان مجهول و غيرقابل دفاع است كه احمدينژاد نهايت بهره را از آن برد و در ادامه مناظره كروبي را تحت تاثير ادعاهايش قرار داد. حجت الاسلام كروبي حتي از براي مقابله با ارائه آمار اقتصادي محمود احمدينژاد در مناظره كه مدعي شد همگي ساختگيست و بسياري از كارشناسان مسائل اقتصادي نيز بر اين نظر هستند، اسنادي آماري از پيش تهيه نكرده بود كه در مقام مقايسه با آمارهاي احمدينژاد در مناظره ارائه كند.
به عبارتي ديگر دست مهدي كروبي در اين باره نيز خالي بود و تنها خواستار مناظره كارشناسان دو طرف در زماني ديگر در اين زمينه شد.
البته مهدي كروبي درباره موضوع اردبيل و سوءاستفادههاي مالي وزير كشور دولت نهم مطالبي را مطرح كرد ولي از آنجا كه كلي گويي بود و ملاحظه كاري، مجدد احمدينژاد با مغلطهاي كه در چهار سال گذشته مثل نقل و نبات از ايشان ديده شده، بحث را به بيراهه كشاند و مدعي شد كه اگر آقاي كروبي مدركي در اختيار دارد، ارائه كند.
بر اين اعتقادم كه هرچه احمدينژاد در مناظره با آقاي موسوي قافيه را باخت و يك شكست خورده مطلق نام گرفت، در مناظره با مهدي كروبي برنده ميدان بود و اين مهدي كروبي بود كه بازنده ميدان شد و در آخر كنترل از كف داد. كروبي از مطرح شدن پروندههايش چنان خشمگين شده بود كه تا آخرين لحظه از مجري برنامه خواستار دريافت زمان بيشتر شد به طوري كه چندين بار از وقت احمدينژاد را گرفت.
احمدينژاد با تمام افتضاحاتش در اداره كشور در چهار سال گذشته، نبايد اينچنين اجازه پيدا ميكرد كه سوار بر مناظره شود و محافظهكاري آقاي كروبي درباره اسرار نظام [كه به نظرم بيشتر خودزني بود تا ملاحظه كاري] اين فرصت را به رئيس دولت نهم داد.
آقاي كروبي در تمام برنامههاي انتخاباتياش اعلام كرده است كه هيچگاه ملاحظه كاري نخواهد كرد و با كسي كه در اداره كشور و در منصبهاي مختلف دچار تخلف شده است بي اغماض برخورد ميكند، اما در مناظرهاش با آقاي احمدينژاد خلاف تمام ادعاهايش را ثابت كرد و چندين بار شاهد بوديم كه در سخنانش از محدوديتها سخن به ميان آورد در حالي كه ميتوانست بدون آنكه سخني از چهرههاي خارج از دولت بياورد، تمام متخلفان دولت نهم را در حضور شخص رئيس دولت رسوا كند كه جاي دفاع براي ايشان نيز باشد و اصل قواعد يك مناظره نيز رعايت شود، اما آقاي كروبي نشان داد كه نه جرئتاش را دارد و نه دانش و توان انتقاد از دولت نهم و تنها به كلي گويي درباره هاله نور و بحث هولوكاست و طرح "احمدينژاد ربايي" دولت امريكا در عراق بسنده كرد كه به گمانم نسبت به حمله احمدينژاد به ايشان ناچيز بود و در نهايت وزنه مناظره به سمت رئيس دولت نهم سنگيني كرد.
همان طور كه در ابتداي يادداشت آوردم، بزرگترين دستاورد اين مناظرات شفاف سازي سه دهه حكومت سركوب و ارعاب است كه تنوير افكار عمومي شود كه چه كساني در سي سال گذشته بر آنان حكومت كردهاند و چه خيانتهايي مرتكب شدهاند. اتفاق نو و ميموني ست كه ميتواند شروع شفاف سازي بنيادين در تمامي لايههاي مختلف نظام شود.
به حتم اين دست رسواييها به همين مناظرات ختم نخواهد شد و در پس انتخابات كه به ادعاي محمود احمدينژاد كه در مناظره با مهدي كروبي رسما اعلام كرد تا مطبوعات منتقد دولت ميتوانند هر پرونده فساد مالي كه از دولت نهم در اختيار دارند، آزادانه منتشر نمايند، شخصيتهاي مورد حمله واقع شده كه اكثرا از چهرههاي برجسته نظام و يا آقازاده هستند، نسبت به تسويه حساب با رئيس جمهور محبوب مقام معظم رهبري اقدام خواهند كرد.
در نتيجه، فارغ از نتيجه انتخابات [هر چه كه باشد] به نظرم در اين دوره يك قدم بزرگ به سمت شفافسازي و خرد شدن تابو و هيبت حكومت اسلامي برداشته شد كه سه دهه است در پس نقاب مذهبياش درياي فساد و تزوير و ريا خوابيده و احدي تا به امروز جرئت رسانهاي كردن آنها را نداشته است؛ آن هم از طريق رسانه ملي.