احمدی نژاد یعنی جنگ داخلی و حتی دخالت نظامی خارجی و تجزیه کشور، گفتگوی علی کشتگر با رادیو آلمان

اين تحليلگر سياسى مقيم پاريس با اشاره به بحث هاى جارى در مورد دو نامزد باقيمانده در آخرين مقاله اش يادآور ميشود كه اپوزيسيون دمكرات نه از آمدن احمدى نژاد بايد وحشت زده شود و نه از پيروزى رفسنجانى دجار خوش خيالى و خوش بينى. چرا كه هر يك در صورت انتخاب ديگرى، كماكان در حيطه خود در حاكميت، فعال خواهد ماند. كشتگر معتقد است هر نوع حمايت از رفسنجانى ضربه اى است به تلاش در راه ايجاد يك ائتلاف وسيع ملى در قبال نظام استبدادى ايران.

مصاحبه: مهیندخت مصباح

دویچه وله: آقای کشتگر، شما می گویید احمدی نژاد یعنی جنگ داخلی و حمله ی نظامی خارجی. بااین وصف، استدلال شما که جزو موافقان تحریم انتخابات هستید چیست که در سکوت ناظر روی کارآمدن چنین فردی شد؟

علی کشتگر: اساسا من بعنوان یکی از فعالان سیاسی مخالف کل نظام حاکم دینی در بازی جناح ها شرکت نمی توانم داشته باشم. ما بایستی برای اعتمادسازی میان نیروهای مخالف نظام دینی و مردم ، نشان دهیم که در این بازی نیستیم، با کل این نظام مخالفیم . بنابراین هر نوع حمایت از یکی از دوجناح و یا هر نوع حمایت از آقای رفسنجانی معنی اش در آینده این خواهد بود که صف ها و مرزبندی ها مغشوش شده و اين عملا ضربه ای می زند به تلاشهای آینده ی ما برای ایجاد یک ائتلاف وسیع ملی در برابر کل نظام استبدادی حاکم بر ایران.
به این دلیل هست که من ضمن ابراز نگرانی از آمدن فاشیسم مذهبی بهیچوجه توصيه نميكنم كه دست از تحریم برداریم. این تحریم برای آینده ی نیروهای اپوزیسیون از فردای انتخابات اهمیت فوق العاده دارد و در غیراینصورت مشکلاتی در مبارزه ما بوجود می آورد که جلوی نزدیکی ها و ائتلاف نیروهای اپوزیسیون را می گیرد.

دویچه وله: آقای کشتگر، اجازه می خواهم با توجه به اینکه شما ساکن پاریس هستید موردی را که در فرانسه چند سال پیش اتفاق افتاد، بعنوان سوال طرح بکنم. تحریمى هاى دوراول که بشدت با آقای شیراک مخالف بودند، مجبور شدند به ايشان راى بدهند تا لوپن که پرچم دار فاشیسم بود از میدان بدر شود. آیا به عقیده ی شما این سیاست غلط بود؟

علی کشتگر: نه، این سیاست بهیچوجه در فرانسه غلط نبود، اما در ایران غلط است. برای اینکه ما در ایران دمکراسی فرانسوی را نداریم. در فرانسه این حرکت درست بود. چون جلوی نیروگرفتن نئوفاشیسم را می گرفت. اما ما که در ایران دمکراسی نداریم. در ایران یک نظامی حاکم است که در تمام مراحل انتخاباتی اش تقلب در تقلب است. شما ببینید، نیمی از جامعه که زنان هستند که بطور کلی محرومند از انتخاب شدن بعنوان رییس جمهور. بعد از این آپارتاید جنسی، آپارتاید مذهبی ـ عقیدتی داریم. فقط طرفداران مذهب حاکم می توانند بیایند در انتخابات شرکت کنند. تازه وقتی همین افرادی که توسط شوراى نگهبان دست چین شده اند، رهبر تقلب دیگری می کند و یکی از اینها را مخفیانه انتخاب می کند و به نیروهای بسیج و نظامی می گوید به نفع او تقلب بکنند.
در ایران ما دمکراسی نداریم که بخواهیم به شیوه ای که در فرانسه كار شد،عمل کنیم. الان هم به نظر من، اینکه رفسنجانی یا احمدی نژاد می آید بخشی از آن، مربوط می شود به اينكه تا چه حد مردم بروند پای صندوقها. اما، بخش دیگرش هم به تعادل نیروها در درون خود نظام حاکم مربوط می شود و مسایلی که در پشت پرده هست. به این اعتبار به نظر من، مقایسه ی فرانسه با ایران مقایسه ی درستی نیست.

دویچه وله: آقای کشتگر، با توجه به مطالبی که در مقاله خود نوشته اید، چطور برنده ی واقعی در صورت پای صندوق رفتن مردم جمهوری اسلامی ميشود، حال آن كه دستكم با مشاركت در راى دادن ميتوان بقول شما یک سعید امامی دیگری را از صحنه حذف کرد؟

علی کشتگر: بله من گفته ام اگر آقای احمدی نژاد انتخاب بشود یک سعید امامی دیگری انتخاب می شود، اما باز جناحی که آقای رفسنجانی به آن تعلق دارد در حکومت می ماند. اگر آقای رفسنجانی رییس جمهور بشود باز جناح سعید امامی ها، در سايه آقاى رفسنجانى می مانند . ما دیدیم طى ۸ سال دوره ی آقای رفسنجانی حوزه های امنیتی و نظامی در اختیار آقای رفسنجانی نبود و ايشان به مسئله ی اقتصاد و سیاست خارجی می پرداخت. بنابراین، بازعرصه در اختيار دو نیروی اصلی اقتدارگرایان خواهد ماند . منتها، در صورت آمون احمدى نژاد ،امکان بقای رژیم کاهش پیدا می کند، اما هزینه ی مبارزه با رژیم بالا می رود. اگر آقای رفسنجانی بیاید امکان بقای رژیم، با هزينه هاى كمتر فعاليت و مبارزه ، بيشتر ميشود.

دویچه وله: آقای کشتگر، آیا شما به این وسیله می خواهید بگویید بهتر این است که آقای احمدی نژاد بیاید؟

علی کشتگر: بهیچ وجه. من معتقدم احمدی نژاد نماینده ی فاشیسم مذهبی ست. احمدی نژاد اگر بیاید معنی اش حتا نه تنها جنگ داخلی و پرداخت هزینه های سنگینی توسط ملت ایران هست، بلکه احتمال تجزیه و فروپاشی ایران هم می تواند باشد و بهانه برای دخالت خارجی آمریکا هم پیدا می شود.

دویچه وله: وقتى در مقاله ی تان سوال می کنید که آیا آغاز احمدی نژاد پایان جمهوری اسلامی نیست. منظورتان چیست؟

علی کشتگر: اینها پرسش هایی ست که مطرح اند، اما برايشان پاسخ دقيقى وجود ندارد. بایست منتظر شد و بعد از انتخابات تازه مسایل را تحلیل کرد. اما من به یک نکته اعتقاد دارم و آن اینکه اپوزیسیون بایستی خارج از محدوده تنگ رقابتهای جناحی عمل کند و بفکر یک ائتلاف ملی باشد .اپوزيسيون حتا در انتخابات هم، اگر بخواهد به همین شیوه عمل بکند بایستی اول دارای یک ائتلاف وسیع و صدايى رسا در جامعه باشد.