پاسخی بر نوشته محسن سازگارا، کوروش کاویانی

جناب آقای سازگارای عزیز

از هنگامی که شما را می شناسم و نوشته هایتان را خوانده ام، شما را بعنوان یکی از تئورسینهای صحنه سیاسی ایران قبول دارم و در گفتار و نوشتار شما بخصوص در چند سال اخیر صراحت و صداقتی می بینم که راهی بجز تایید آن برایم باقی نمی ماند. آخرین نوشته شما که بواقع دغدغه بسیاری از ایرانیان خارج از حاکمیت می باشد فصلی دیگر است بر نظریه عدم کارآمدی قانون اساسی که البته بحثی بر اشکالات فراوان چارچوب فعلی قانون اساسی نیست. شخص شما از معدود افرادی هستید که مشکل اصلی را در ساختار قانون اساسی می دانید و بر اصلاح و بازنویسی آن تاکید دارید. در این باب و در پاسخ به نوشته اخیر شما کلامی چند عرض می نمایم؛

1- یکی از مشکلات بزرگ ما این است که قانون اساسی تنها یک نام است که مدتهاست به فراموشی سپرده شده و کمتر کسی در ایران سعی در خواندن این کتاب کرده است و شاید کتاب قانون اساسی در کشور ما از کم فروش ترین و کم طرفدارترین کتابهاست. چرا که حتی با خواندن و از بر کردن تک تک قوانین موجود در آن، کسی برای اجرای آنها وقعی نمی نهد. در ایران مدتهاست چیزی به نام قانون به فراموشی سپرده شده و تنها ! به سلایق شخصی خودمان و برداشت خودمان از مسایل رنگ قانون بخشیده ایم. مطمئن باشید بهترین قانون دنیا هم در سرزمینی که پر از اعمال سلایق شخصی و منافع فردی می باشد، پس از مدت کوتاهی به لوث کشیده می شود.

2- تا زمانی که رهبر ایران علی خامنه ای باشد و اطرافیانش جنتی و هاشمی و خزعلی و ... هیچگاه اجازه بیان کلامی از به رای گذاشتن قانون اساسی آنهم زیر نظر سازمانهای بین المللی داده نخواهد شد و هر ناظری که به ایران بیاید مطمئنا به سرعت از کشور اخراج می شود-اگر کشته نشود-

3- مافیای قدرت در ایران آنچنان ریشه دوانیده که حتی شاید بتوان گفت از دست رهبری هم خارج شده است. در دوران شاه تمام قدرت ایران به دست شاه بود و بس. امروز بیش از صدها مورد نام افراد و سازمانها می توان برد که هرکدامشان به قدرتی رسیده اند که به سادگی برای مردم و منتخبانشان خط و نشان می کشند. به ظاهر همگی از رهبری دستور می گیرند ولی آنروز که رهبر نباشد هرکدامشان ادعایی از این سرزمین خو! اهند داشت و بازستاندن قدرت از آنها امری بس دشوار است. کافیست نگاهی به قدرت فقهای شورای نگهبان، قوه قضاییه و رییس و دادستانها و قضات آنها اعم از مرتضوی و علیزاده، حوزه علمیه قم و علمای ثروتمند آن، آستان قدس رضوی و ثروت بیکران روسای آن، سپاه و فرماندهان بزرگ و کوچک آن، بسیج و پایگاههای ریز و درشت آن و... بیندازید تا ببینید که رهبر اگر هم خود نباشد، مدعیان این عرصه کم و انگشت شمار نیستند. تنها همین رهبر است که آنها را راضی نگه داشته است، وای به روزی که بخواهیم از این قبیله قدرتی را بازستانیم.

4- بر فرض که اجرای رفراندومی برای قانون اساسی عملی شد و روزی مردم بخواهند به آن آری یا نه بگویند. مردم به آن رای منفی دهند و هیاتی که معلوم نیست از کجا باید بیاید، قانون اساسی جدید تنظیم می کند و در آن قانون خبری از نام ولایت فقیه و رهبری و خبرگان و شورای نگهبان نباشد. چگونه می توان آنرا پیاده کرد؟ چه کسی می تواند قدرت همه نهادهای مذکور را از آ! نها بگیرد وقتی که ارتش نیز زیر نظر رهبر است و البته آنروز ارتش ما از ارتش رضاخانی هم کم اثر تر خواهد بود و سپاه و بسیج هستند که برای همه و از جمله ارتش خط و نشان می کشند. چگونه می توان از تیغ آنان در امان بود وقتی که با اشاره رهبری کشور را جهنم می کنند؟ این اقلیتی که به زور اسلحه بر مردم حکومت میکنند چگونه می توان خلع سلاح کرد؟

5- شکی وجود ندارد که در ایران همه مشکلات از وجود رهبر سرچشمه می گیرد و بالاخره برای وی باید چاره ای اندیشید وگرنه انتخاب رییس جمهور و نماینده مجلس و... بازی پایان ناپذیری است که شرکت کنندگان در آن به سخره گرفته شده اند. رهبر در شرایط کنونی به داشتن چند صد هزار نیروی بسیجی و سپاهی دلخوش است و بهیچ عنوان نمی توان از وی انتظار پاسخگویی داشت و چنین انتظا! ری به رویا بیشتر می ماند.

6- رفسنجانی چه رییس جمهور باشد و چه نباشد، چه رییس مجمع تشخیص مصلحت باشد و چه نباشد، چه پست و مقام داشته باشد و چه نداشته باشد، به چند دلیل در ایران نقش مهمی دارد، متاسفانه! اولین دلیل در دست داشتن بخش بزرگی از بازار طلا و سکه و ارز ایران که براحتی در آن مداخله می کند. دوم داشتن خاندانی که هرکدام بخش مهمی از اقتصاد کشور اعم از صادرات و واردات را در اختیار گرفته اند و امکان دخالت وی در درآمدهای کشور و نی! ز بالا و پایین بردن نرخ تورم را فراهم آورده اند. گذاشتن شرط و شروط برای هاشمی که قبل از انتخابات با آنهمه مظلوم نمایی در کلیپ های تلویزیونی قصد عوام فریبی را داشت همانند قول گرفتن از کودکی 2ماهه است که شلوار خود را خیس نکند. به دلخواه ما نیست که برای وی شرط بگذاریم و از وی قول بگیریم. همه ما بخوبی می دانیم که وی آنگونه که خودش بخواهد عمل می کند. یادمان هست که هنگامی عزت الله سحابی را در بند کردند و خبرنگاری علت آنرا پرسید، با چه بی اعتنایی نهایت توهین را به مهندس سحابی نمود.

7- بر فرض که تمام دنیا یک صدا بر حق ایرانیان مبنی بر داشتن حاکم و قانون اساسی منتخب خود تاکید کنند و برای آن در جلسات و کنفرانسهای بین المللی سخنرانی کنند و بیانیه صادر کنند و تحریم کنند و هزار کار دیگر. ولی عمل به همه این حرفها کار سیاستمداران کشورهاست و همه ما این جمله که سیاست پدر و مادر ندارد را کم نشنیده ایم. آنجا که به عمل به همه آن حرفهای قشنگ برای آزادی مردم ای! ;ران وحق مسلم ایرانیان برای تعیین سرنوشت خود و محاکمه آنان که این حق را سالها از مردم دریغ کرده اند و بواقع به بند کشیده اند حق را، می رسند، حق و عدالتخواهی قربانی مصلحت کشورها و دولتمداران می شود و آنها که سالها برای ثروت ایران کیسه بزرگی دوخته اند، از این حربه برای پرکردنش استفاده می کنند و بس. این کیسه پر از زر شاید به درد کشورشان بخورد ولی مسلما آزادی داشتن یا نداشتن مردم ایران تفاوتی برای نزدیکترین همسایه هم نخواهد داشت.

8- در ایران آمار واجدین شرایط رای دادن رقم درست و دقیقی نیست و همطنگونه است آمار میزان مشارکت مردم در انتخابات. ضمن آنکه آمار دقیق هیچ مشکلی را از ساختار بیمار نظام کشور دوا نخواهد کرد. ایران آنقدر بیمار است که شاید بتوانیم با گریه برایش کمی خود را تسکین دهیم. دیروز در روزنامه ها نوشتند که سازمان ثبت احوال، صرف داشتن یک تاییدیه از کلانتری محل سکونت که شما فلان شخص هست! ید برایتان در کمتر از 1ساعت شناسنامه صادر می کند تا بتوانید روز جمعه رای دهید! فکرش را بکنید با داشتن 7-8 تاییدیه از کلانتریها در عرض یک روز چند شناسنامه می توانید داشته باشید! یک نفر براحتی می تواند چندین بار رای دهد. ضمن آنکه در پای صندوقهای رای، نفر اول که مسوول مهر زدن بر شناسنامه هاست ناظر شورای نگهبان است. اگر این ناظر پدر یا مادرتان باشد شما می توانید از صبح تا شب فقط برگه رای پر کنید!

9- ساختار ایران آنقدر بیمار است که به هیچ روی نمی توان به امید تغییر اوضاع از طرف حکومت بود و چشم امید داشتن به هر نهاد خارج از ایران نیز به تمام دلایلی که ذکر شد و هزار دلیل دیگر امری بیهوده است که همگان آنها را بارها اظهار داشته اند. به عقیده این حقیر، تنها راه مقابله با این ساختار، داشتن رهبری است که وی را فدای این حرکت اصلاح طلبی کنیم. رهبری که با داشتن پشتو! انه مردمی قدرت ایستادن در مقابل قدرت حکومت ایران را داشته باشد و در این راه حتی از فدا کردن جان خود هم نهراسد. مشکل ما نبود چنین رهبری است. ما به دنبال خلق خمینی دیگر و یا دیکتاتور دیگری نیستیم. ما برای سازمان دادن خواسته های خود مجبور به داشتن انسجامی بیشتر می باشیم تا بتوانیم خواسته های خود را به نظام تحمیل کنیم. مسلما تصدیق خواهید کرد که از گوشه و کنار فریادی برآوردن و زود خاموش شدن اثری بر بهبود اوضاع ایران نخواهد گذاشت و تا هنگامی که این فریادها هرکدام خواسته خود را بیان کنند به جایی نمی رسیم. اصلاحات هزینه می خواهد. حتی از خون دادن در راه اصلاحات نباید هراس داشت. مبارزه مسلحانه نمی گویم. ولی با شهامت حرف زدن و پای حرف خود ایستادن مسلما به سادگی امکان پذیر نیست. به رهبری احتیاج داریم تا بتوانیم قدرتی به وی بدهیم تا حرفمان را با یک صدا فریاد کنیم. این رهبر را ابتدا غیر قانونی انتخاب می کنیم و میزان حمایت مردم از وی قانونی بودن آنرا به اثبات می رساند.

ما نیازمند چنین قدرتی هستیم تا خواسته هایمان را تحمیل کنیم. اگر به قول شما خوب و خوبتر داریم، خوبتر را خودمان انتخاب کنیم و در شرایطی که حاکمیت بد و بدتر را به به تحمیل می کند، ما از خوب و خوبتر حمایت کنیم و برایش ایستادگی کنیم. به رهبری احتیاج نداریم که حرفی بزند و به زندان بیفتد و در زندان از ترس جان خود و خانواده اش توبه نامه امضا کند و پس از آزادی به خارج از کشور بگریزد و حرفهایش در زندان را بر اثر شکنجه بیان کند. اگر یک بار چنین فردی بر اثر پایفشاری بر احقاق حقوق ملت! ، در زندان جان خود را هم از دست بدهد، آزادی مردم ایران تضمین می شود. کسی که چنین شهامتی را داشته باشد می تواند رهبر شایسته ای برای حرکت آزادیخواهانه ملت ایران باشد.

با سپاس از شما

فرزند کوچک ایران زمین

کوروش کاویانی